ಕೈಂಜ ವಾರತಿಂಜ…
ವಿದ್ಯಾನಿಧಿ, ದವಸ ಭಂಡಾರ, ಒಕ್ಕ ಫಂಡ್ಂದ್ ಒರ್ ಕಾಸ್ ಬೆಚ್ಚವತ ಒಕ್ಕ…. ಥೂ ನಾಕ್ ಎಣ್ಣಿಯವಕ್ ಞಾಣ ಆಪ. ಕೊಡವ ಆಕಾಡೆಮಿ ಖನಪಟ್ಟ, “ಕೊಡವ ಮೇಳ’ ನಡ್‌ತಿತ್ ದಾಖಲೆ ಮಾಡ್‌ಚಿ, ಆಚೇಂಗಿ ನಂಗಡ ಒಕ್ಕತ್‌ರ ಒರ್ ಕುಂಞಿ ಏದೇ ಒರ್ ಕಳಿ – ತೆಳಿ ಪೈಪೋಟಿಲ್ ಕೂಡ್‌‌ಲೆ. ಕೇಳಿಪೋನ ಕೊಡವ ಕಪ್ ಹಾಕಿಕ್ ನಂಗಡ ಒಕ್ಕತ್ಂಜಿ ಒರ್ ಟೀಂನ ಸೆರಿಕೆಟ್ಟಿತ್ ಅಯೆಪ ಕಯಿಂಜಿಲೆ. ಎನ್ನಂಗ್…? ಪಂಡ್ ತಾತ ಮುತ್ತಾತಂಗ ಗತ್ತ್ ಬೆಚ್ಚಂಡ್ ಒಕ್ಕ -ಒತ್ತೊರ್ಮೆಕ್ ಒತ್ತ್ ಕೊಡ್‌ತಂಡ್ ಬಾತ್. ಆಚೇಂಗಿ ಇಂದ್ ಇನ್ನತ ಓರಂದ್ ಆಯೋಗ್ಯ ಪಟ್ಟೆದಾರ, ದೇಶತಕ್ಕ, ದೇವತಕ್ಕ, ನಾಡ್‌ತಕ್ಕ, ನಗರತಕ್ಕಂಗಳುಂಡ್ ಕೊಡವ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯೇ ನಾಶ ಆಯಂಡುಂಡ್.
“ಚಿಮ್ಮ ಕುಂಞೀ… ಮುಂಡತೆ ಪಾರಿ ಕಳಿಪಕಾಗ. ನಂಗಡ ಪಟ್ಟೆದಾರಂಡ ತಪ್ಪೂಂದ್ ನಾನ್ ಎಣ್ಣುವಿ. ಆಚೇಂಗಿ, ಸುಮಾರ್ ಒಕ್ಕತ್ ಪಟ್ಟೆದಾರಂಗಕ್ ಏರ ಬಯತಾಯಿತ್ ಕಣ್ಣೂ, ಕೆಮಿಯೂ ಕೆಲಸ ಮಾಡತಿಪ್ಪ, ಅಯಿಂಗಳ ದೂರಿತ್ ಫಲಯಿಲ್ಲೆ. ಪೂವಪಯ್ಯ ಚಿಮ್ಮನ ಸಮಾಧಾನ ಪಡ್‌ತುವಕ್ ನೋಟ್‌ಚಿ.
ತಾಂಡ ಕಣ್ಣೂ, ಕೆಮಿಯೂ ಸೆರಿ ಇಂಜಿಲೇಂಗಿ ನಲ್ಲ ಬಾಲೆಕಾರ ಮಕ್ಕಳ ಕಾಕಿತ್ ಒಕ್ಕಕ್ ಒರ್ ಅಧ್ಯಕ್ಷ, ಒರ್ ಕಾರ್ಯದರ್ಶೀಂದ್ ಗೊತ್ತ್ ಮಾಡ್‌ನಕ ಅಯಿಂಗ ಒಕ್ಕತ್‌ನ ಸೆರಿಕ್ ನಡ್ತುವ ಕಯ್ಯುಲೆಯಾ?”
“ಒರ್ ಪಳಂಜೊಲ್ಲ್ ಉಂಡ್ “ಕುಡಿಪ ನೀರ್‌ಕ್ ಕೈ ಇಟ್ಟಂಡ್ ತಾನೂ ಕುಡಿಪ್‌ಲೆ, ಕುಡಿಪವಂಗೂ ಕೊಡ್‌ಪ್‌ಲೆ”. ಅನ್ನನೆ ಆಚಿ ನಂಗಡ ಪಟ್ಟೆದಾರಂಡ ಕತೆ. ತಾನೂ ಮಾಡುಲೆ, ಮಾಡುವಯಿಂಗಳೋ ಬುಡುಲೆ.”
“ಇಲ್ಲಿ ಉಳ್ಳ ಪೆರಿಯಂಗಳೇ, ನಾನ್ ನಿಂಗಳ ಕೈತೊತ್ತ್ ಕೇಟವಿ. ನಂಗಳೇ ಒರ್ ಮಾಸಭೆ ಕಾಕಿತ್ ನಂಗಡ ಸಮಸ್ಯೆ- ಸವಾಲ್‌ನ ಎಣ್ಣಿಯಂಡ್ ನಂಗಡ “ಐನ್‌ಮನೆ”ನ ಚಾಯಿ ಮಾಡುವಕ್ ನೋಟನ. ಇದ್ಂಗ್ ನಿಂಗೆಲ್ಲ ಎನ್ನೆಣ್ಣುವಿರಾ?” ಕೈ ತೊತ್ತಂಡ್ ಕೇಟತ್, ಚಿಮ್ಮ.
“ನೀನ್ ಎಣ್ಣ್‌ನನಕೇ ಆಕಡ್ ಕುಂಞೀ. ಬಪ್ಪ ತಿಂಗಳಾಚೆ 10 ಗಂಟೆಕ್ ನಂಗೆಲ್ಲ ಐನ್‌ಮನೆರ ಪಟ್ಟಿಲ್ ಕೂಡನ! ಎಲ್ಲಾಕೂ ಒಪ್ಪಿಗೆಯಾ?” ಒಕ್ಕತ್‌ರ ಕ್‌ಕ್ಕ್‌ರ್‌ದಾರ ಪೂವಪಯ್ಯ ಕೇಟತ್.
ಎಲ್ಲಾರೂ ಒತ್ತಂಡ್ ಕುಸೀಲ್ ಚಿಮ್ಮಂಡ ಮನೆಂಜಿ ಪಿರ್ಂಜತ್.
ಇಕ್ಕ ಚಿಮ್ಮಂಗ್ ವ್ಯಸನ ಸುರು ಆಚಿ – “ಅಲ್ಲಾ, ಬರಿಯತ್ ಬೆಚ್ಚಿತಿಂಜ ಮರ ಇಲ್ಲತದ್ ಅಕ್ಕಕೆನ್ನೋ ಕುಸಿ ಆಚಿ. ಆಚೇಂಗಿ ಇಕ್ಕ ಪಿಕಿರಿ ಆಯಂಡುಂಡ್ ಮರ ಎಂತಾಯಿತಿಕ್ಕೂ? ಐನ್ ಮನೆಕ್ ಅಚ್ಚಕ್ ಬಾರಿಪಟ್ಟಿನ ಎಲ್ಲಿಂಜಿ ಜೊತ ಮಾಡಡ್? ಕೂಟ್‌ಕ್ ಮೋ‌ರ್ ಕುತ್ತಿಲಿಂಜ ಪಣ ಎಂತಾಚೀ…? ಎಂತ ಇದೆಲ್ಲಾಂದ್ ನೆನತಿಯಂಡ ಚಿಮ್ಮಂಗ್ ದುಃಖತ್ ಮಂಡೆ ಖನ ಆಚಿ. ಮಂಡೆ ಕುತ್ತಿಯಂಡ್ ಅಳ್‌ತ ಅವಂಡ ದಂಡ್ ಕಾಲ್ ಒರ್ ಧಂ ಬೊ‌ರ್‌ಪಕ್ ಸುರು ಆಚಿ. ಅಕ್ಕಣೆಕ್ ನಾಯಿ ಒಮ್ಮಕೆ ಕೊರ್‌ತಿತ್, ಓಣಿಕ್ ಪಾರಿ ಬುದ್ದತ್. ಚಿಮ್ಮ ನೆಟ್ಟಿತ್ ಮಂಡೆ ಎಡ್‌ತ್ ಓಣಿನ ನೋಟ್‌ಚಿ.
ನೆರೆಮನೆಕಾರನೂ, ಚೆರ್‌ಪತಿಂಜೇ ತಾಂಡ ಕೂಟ್‌ಕಾರನೂ ಆನ ಬೊಳ್ಳಿ ಓಣಿ ಪತ್ತಿತ್ ಬಂದಂಡಿಂಜತ್.
“ಎಂತರಾ ಗಲಾಟೆ…? ಅಕ್ಕಲೆ ಒಮ್ಮ ಬಂದ…; ಮನೆಕಾರಡ ತಕ್ಕ -ಬಾಕ್ ಕೇಪಯಿಂಜಾಂಗ್ ಬಯ್ಯಕ್ ಪೋಯಿಟ. ಇಕ್ಕ ಜನ ಎಲ್ಲ ಖಾಲಿ ಆಯಿತಿಕ್ಕೂಂದ್ ಪುನಃ ಬಂದ…!”
”ಬೊಳ್ಳೀ, ಎನ್ನಂಗೋ ನಾಡ ಅದೃಷ್ಟ ಪಾಳಾಯಿ ಪೋಯಿತ್. ಚಾಕ್‌ರಿ ಬುಟ್ಟಿತ್ ಬಂದ ಪಿಂಞ ನಾಡ ಬದ್‌ಕ್‌ಲ್ ಎಂತೆಲ್ಲೋ ಆಯಂಡುಂಡ್…!”
“ಅದೆಂತ ಕಷ್ಟಾಂದ್ ನಾಡ ಕೂಡ ಚೆನ್ನ ಎಣ್ಣ್‌‌ರಾ; ಕೈಲಾಪ ಸಾಯ ಮಾಡುವಿ ಇಕ್ಕಿಕ್ಕ ಬೈಟಾಪಕ ಕೂಡ ನಿನ್ನ ಒರ್ ಗಳಿಗೆ ಕಾಂಗತಿಪ್ಪಕ ನೀನ್ ನನ್ನ ಮರ್‌ಂದ್‌ಟಿಯೆನ್ನೋಂದ್ ಗ್ಯಾನ ಮಾಡ್‌ನ” ತೆಳ್‌ಚತ್, ಬೊಳ್ಳಿ.
“ನಿನ್ನ ಎನ್ನನೆಪ್ಪ ಮರ್‌ಂದ್‌ರುವೊ? ನಂಗೆಲ್ಲ ಪೊರ್‌ಮೆ ಚಾಕ್‌ರಿಲ್ ಇಂಜವಕ ಪಪ್ಪ ಅಮ್ಮಂಗ್ ನೀನೆನ್ನೆ ಇಂಜಿಯೇ?”
“ಅದೆಲ್ಲ ಪೋಡ್, ವಿಷಯ ಎಂತ ಎಣ್ಣ್?”
ಮನ್‌ಸಿಲ್ಲತ ಮನ್‌‌ಸ್ಸ್‌ಲ್‌ ಮಕ್ಕ ಕಾಂಗತಾನದ್, ಪಟ್ಟೆದಾರಂಡ ಕೇಡ್-ಕೇತರನೆಲ್ಲ ಎಣ್ಣಿರುವಂಜಿ, ಬರಿಯತ್ ಬೆಚ್ಚಿತಿಂಜ ಮರ ಕಾಂಗತಾನಾನ ಎಣ್ಣುವಕ ಮಾತ್ರ ಚಿಮ್ಮಂಡ ಸ್ವರತ್ ಬೇಜಾರತ್‌ರ ಕೂಟ್‌ಕ್ ದುಃಖವೂ ಮೇಂಗಿತಿಂಜತ್
ಬೊಳ್ಳಿ ತೆಳ್‌ಚತ್.
ಚಿಮ್ಮಂಗ್ ಅವಂಡ ಮೀದ ಚೆರ್‌ಂಙನೆ ಚೆಡಿಯೂ ಬಾತ್, ಜಿಂವಕ್ ಜಿಂವ ತಪ್ಪನ್ನತ ಕೂಟ್‌ಕಾರನಾಯಿತ್, ಇಚ್ಚಕ್ ಬಲ್ಯ ಕಷ್ಟ ಎಣ್ಣುವಕ ತೆಳಿಪಲ್ಲಾಂದ್ ನೆನತಿಯಂಡ್ ಮುಂಡತೆ ಆಳ್‌ತತಂವೊ.
“ಚಿಮ್ಮಾ, ನೀಕ್ ಮರನ್ನೆ ಬೋಂಡಿಯಾಯೆ? ನಾನ್ ತಪ್ಪಿ, ಬುಡ್!”
“ಮರಕ್ ಬರ ಒಂದೂ ಇಲ್ಲೆ. ಆಚೇಂಗಿ ಕಾಂಗತಾನದ್ ಬೂಟಿ ಮರತ್‌‌ರ ಬಾರಿಪಟ್ಟಿ.”
“ಬೂಟಿ ಮರವೇ ನಾನ್ ತಪ್ಪಿ” ಪುನಾದಿಯ ತೆಳ್‌ಚತ್, ಬೊಳ್ಳಿ,
“ನಾಡ ಜಾಗತೂ ಬೂಟಿಮರ ಉಂಡ್ ಮಾರಾಯ, ಆಚೇಂಗಿ ಕೆತ್ತಿತ್ ಈರುವಕ್ ಸರಕಾರ ಒಪ್ಪಿಗೆ ತಪ್ಪುಲೆ. ಕೂಟ್‌ಕ್ ಅದೆಲ್ಲ ಅಪಕ್ ತಡ ಆಪ. ನಾಕ್ ಆಪಚ್ಚಕ್ ಬೆರಿಯ ಐನ್‌‌ಮನೆನ ಚಾಯಿ ಕೂಟಂಡು.” ಚಿಮ್ಮಂಡ ಸ್ವರ ಚೆನ್ನ ಜೋರಾಯಿತಿಂಜತ್.
“ನೀಡ ಐನ್ ಮನೆರ ಬಾರಿಪಟ್ಟಿನೇ ನಾನ್ ನೀಕ್ ತಂದಕ…?” ಬೊಳ್ಳಿರ ಸ್ವರತ್ ಐಲಾಟ: ಕಣ್ಣ್‌ಲ್ ಕೀಟಲೆರ ತೆಳಿ, ಮೂಡ್‌‌ಲ್ ಚಿಮ್ಮನ ಬಚಾವ್‌ ಮಾಡಿಯೇಂದೆಣ್ಣುನನ್ನತ ಯದ.
ಚಿಮ್ಮ ಆಸೆಲ್, ಆಶ್ಚರ್ಯತ್ ಕೂಟ್‌ ಕಾರಂಡ ಮೂಡ್‌ನೇ ನೋಟಿಯಂಡ್ ನಿಂದತ್.
“ಚಿಮ್ಮಾ…. ನಿನ್ನಾಂದ್ ಒರ್ ವಿಷಯ ಆಚಿ…!”
“ಎಂಥ…?”
“ನಿನ್ನಾಂದ್ ಬೈಟ್ ಒರ್ 12 ಗಂಟೆಕ್ ವರಿಯಂಡಿಂಜ ನಾಡ ಕುಂಞಿ ಇ೦ಜಿಂಜನಕೇ ದಾರೋ ಞ್ಂಡಿಟನೆಕೆ ಒರ್ ಉಸ್‌ರ್‌ಕ್ ಬಾಯಿ ಬಡ್‌ಚಂಡ್ ಮೊರಡುವಕ್ ಸುರು ಮಾಡ್‌ಚಿ. ಪೊರ್‌ಮೆ ನಾಯಿ ಒರ್ ಪೋಲೆ ಕೊ‌ರ್‌ಪಕೂ ಸುರು ಮಾಡ್‌ಚಿ, ಬೊಳ್‌ಚ ಕತ್ತ್‌ಚಿಟ್ಟಿತ್ ಕುಂಞಿನ ಎನ್ನನೆ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡ್‌ನಕಲೂ ಮೊರೆ ನಿಂದ್‌ಲೆ. “ಬೂ… ಬೂ…”ಂದ್ ಪೊರ್‌ಮೆಕ್ ಕೈ ಕಾಟಿಯಂಡ್ ಮೊರೆ ಜೋರೇ ಜೋರಾಚಿ.”
“ಒಳ್‌ಲ್ ವಿಪರೀತ ಸೆಕೆಯೂ ಆನನಕೆ ಆಚಿ: ನಾನ್ ಕುಂಞಿನ ಎಡ್‌ತಂಡ್ ಪೊರ್‌ಮೆ ಕಡ್‌ಂದ. ಕುಂಞಿರ ಮೊರೆ, ನಾಯಿರ ಕೊರೆ ಎಲ್ಲಾ ಒಮ್ಮಕೆ ನಿಂದತ್. ನಾಯಿ ಕುಂಯ್ಯ್… ಕುಂಯ್ಯ್… ಂದ್ ಬಾಲಾಟಿಯಂಡ್ ಓಣಿನ ಒಮ್ಮ, ನನ್ನ
ಒಮ್ಮ ನೋಟುವಕ್ ಸುರುಮಾಡ್‌ಚಿ. ತಂಗಮಾಯಿ ಓಣಿ ಇಳ್ಂಜಿತ್ ತೋಡ್ ದಾಟಿಯಂಡಿಂಜತ್.
“ತಂಗಮಾಂಯಿ ಎಣ್ಣಕ ನಾಡಮ್ಮ.…? ಆಶ್ಚರ್ಯತ್ ಕೇಟತ್. ಚಿಮ್ಮ,
“ಹ್ಂ…. ಬೊಳ್‌ತ ಪೊಡಿಯ ಉಡ್‌‌ತಂಡ್ ಪಿಂಞ ದಾರ್ ಅಲ್ಲಿಕ್ ಬಪ್ಪಾ? ಬೋಂಡಿಕೆ ಅಮ್ಮನ ಕಾಕಿತ್ ಕೇಳ್…”!
ಚಿಮ್ಮಂಗ್ ತೆಳಿ ಬಾತ್, “ಅಮ್ಮಂಗೆನ್ನ್ ಪಿರಾಂದಾ? ನನ್ನ ಆಯೆಕತೆ ತಾನೇ ಓಡಿ ಬಪ್ಪಕ್? ಅದಿರಡ್, ಅಲ್ಲಿಂಜಿ ಎಂತ ಆಚಿ ಎಣ್ಣ್?” ಕುತೂಹಲತ್ ಕೇಟತಂವೊ..
“ನಾನ್ ಗ್ಯಾನ ಮಾಡ್‌ನ ತಂಗಮಾಯಿ ನನ್ನ ಕಾಕುವಕ್ ಬಂದಿತಿಕ್ಕು ಕುಂಞಿರ ಮೊರೆ ಸದ್ದ್‌ಕ್ ನಾಕ್ ಕಾಕ್‌ನದ್ ಕೇಟಿತಿಪ್ಪಕಿಲ್ಲೆ, ನಾಯಿರ ಪೋಡಿಕ್ ಮನೆಕ್ ಬಪ್ಪಕ್ ಬೊತ್ತಿತ್ ಬಯ್ಯಕ್ ಪೋಯಂಡಿಕ್ಕೂ; ಎಲ್ಲಾಂಗೂ ಒಮ್ಮ ಕಾಕಿತ್ ನೋಟುವೀಂದ್ 2 ಕುರಿ ಕಾಕ್‌ನ. ಮಾಂಯಿ ತಿರಿತ್ ನೋಟ್‌ಲೆ, ಆತುರತ್ ಇತ್ತಟಿ ಬಂದಂಡಿಂಜತ್. ಮನೆಲ್ ನಿಂಗ ದಾರ್‌ಕಾಚೇಂಗಿ ಸುಖ ಇಪ್ಪಕಿಲ್ಲೇಂದ್ ನಾಕ್ ಪೋಡಿ ಆಚಿ. ನೀಡ ಪಪ್ಪಂಡ ಕೆಟ್ಟ ಸುದ್ದಿನ ಎಡ್‌ತಂಡ್ ಅಂದೂ ಅಮ್ಮ ಇನ್ನನೆ ಬೈಟ್ 9 ಗಂಟೆಕ್ ಓಡಿ ಬಂದಿತಿಂಜತ್. ಅನ್ನನೆ 2-3 ಕುರಿ ಬೈಟ್ ನನ್ನ ಕಾಕಿತ್. ಅನ್ನನೇ ನಿನ್ನಾಂದೂ ಬಂದಿತಿಕ್ಕೊಂದ್ ನೆನತ್‌ನ ನಾನ್, ಅಮ್ಮಂಡ ಬಯ್ಯನ್ನೇ ಇಲ್ಲಿಕ್ ಬಂದಿತ್ ನೋಟ್‌ನ… ಆಚೇಂಗಿ ಇಲ್ಲಿ ಮುಂಬಡಿ ತಾಕಿತಿಂಜತ್. ಒಳ್‌ಲ್ ನೀಡ ಅಮ್ಮಂಡ ಮೊರೆ ಸ್ವರತ್‌ರ ತಕ್ಕ್ ಕೇಟತ್. ಎನ್ನನೆ ಒಮ್ಮಲೆ ಕಾಕುವೋಂದ್ ಒರ್ ಗಳಿಗೆ ನಿಂದ. ನಾಡ ಕೆಮಿಕ್ ನೀನ್ ಪಿಂಞ ನೀಡಮ್ಮ ಪರ್‌ಂದ ತಕ್ಕೆಲ್ಲ ಕೇಟತ್. ನೀನ್ ಬಾರಿಪಟ್ಟಿರ ವಿಷಯ ಪರೆವಕ ನಾನ್ ಮರಕೆಟ್ಟಿ ಪೋನ. ಇದ್‌ಲ್ ಎಂತೋ ಮೋಸ ಉಂಡ್ಂದ್ ನಾಕ್ ಗೊತ್ತಾಚಿ. ಆ ಪಟ್ಟೆದಾರಂಡ ಕುಟ್ಟಿಯಡ ಕೆಣಿ ಆಯಿತಿಕ್ಕೂಂದ್ ನೆನತ್‌ನ ನಾನ್, ನೀಕ್ ಉಪಕಾರ ಮಾಡುವಕಾಯಿತ್ ನೀನ್ ಬರಿಯತ್ ಬೆಚ್ಚಿತಿಂಜ ಮರತ್‌ನೆಲ್ಲ ನಾಡ ಮನೆಕ್ ಸಾಗ್‌ಚಿಟ್ಟಿತ್ ಕೊಟ್ಟ್‌ಲ್ ಅಟ್ಟಿತ್ ಬೆಚ್ಚಿಯೆ ನಾಕ್ ಒರೇ ಒರ್ ಆಶ್ಚರ್ಯ – ತಕ್ಕ್ ಬಾಕ್‌ಲ್ ಮುಳಿಪೋಯಿತಿಂಜ ನೀಡ ಅಮ್ಮಂಗೂ ನೀಕೂ ನಾನ್ ಮರ ಕಡತ್‌ನದ್ ಗೊತ್ತಾಯಿತಿಪ್ಪಕಿಲ್ಲೆ, ನೇರ್! ಆಚೇಂಗಿ ನಾಯಿಯೂ ಒಮ್ಮ ಕೂಡ ಕೊರ್‌ತ್‌ಲೆ, ಅದೇ ನಾಕ್ ಪೆರ್ತ್ ಆಶ್ಚರ್ಯ…!” ಬೊಳ್ಳಿ ಚಿಮ್ಮನೆ ನೋಟಿಯಂಡ್ ಕೇಟತ್.
ಬಾಕಿ ಮಿಂಞಕ್…
