
ಕೈಂಜ ವಾರತಿಂಜ….
ಚಿಮ್ಮ ತಾನ್ ನಿಂದ ಜಾಗತ್ನ ಮರ್ಂದತ್. ಅವಂಡ ಗ್ಯಾನ ಪೆರ್ತ್ ಬಯ್ಯಕ್ ಓಡ್ಚಿ.
ಚೆರಿಯಂವೊನಾಯಿತಿಪ್ಪಕ ಅಣ್ಣಂಗ, ಅಕ್ಕಂಗ ಎಲ್ಲಾರು ಮಿಳ್ಳಿಚೊಂಬ್, ಕಾಫಿತಪ್ಪಲೇಂದ್ ಓರಬ್ಬ ಓರೊಂದ್ ಪಾತ್ರ ಎಡ್ತಂಡ್ ಅಮ್ಮಂಡ ಕೂಡ ನೀರ್ಕ್ ಬಪ್ಪಯಿಂಜದ್; ತಪ್ಪಲೆ ಮಂಡೆಲ್ ಬೆಚ್ಚಂಡ್ ನಿಂದ ಅಮ್ಮಂಡ ಅರೆಕ್ ಬಿಂದಿಗೆ ಬೆಚ್ಚಿ ಕೊಡ್ಪಯಿಂಜದ್; ಕೆರೆರ ಬಲ್ತೆ ಬರಿ ಮಾಳತ್ ಕೈಲ್ಪೋದ್ಕ್ ಒಮ್ಮಲೆ ನಾಲಂಜಿ ಪಂದಿನ ಕರ್ಚಿತ್ ಚಾಯಿ ಕೂಟುವಕ ಐನ್ಮನೆರ 10-20 ಮಕ್ಕ ಕೆರೆರ ನೀರ್ ಕೋತಿಯಂಡ್ ಓಡಿ ಓಡಿ ಪೋಯಿತ್ ಪೆರಿಯಯಿಂಗಕ್ ಕೊಡ್ಪಯಿಂಜದ್, ಪಂದಿರ ಉಚ್ಚೆ ಪೊಟ್ಟಿನ ಬೂದಿಲ್ ಉದ್ದಿ ಕತ್ತಿತ್ ಬೆಲೂನ್ ಮಾಡುವಯಿಂಜದ್. ನಮ್ಮೆ – ನಾಳ್ರಂದ್ ಕೆರೆ ಪಕ್ಕತ್ರ ಕುಳಿಗುಡ್ಡತ್ ಕುಳಿಪಕ್ ಮಕ್ಕೆಲ್ಲ ನಾನ್ ಮಿಂಞ, ನಾನ್ ಮಿಂಞಾಂದ್ ಉಂದಿಯ ಬುದ್ದಿತ್ ಪೆರಿಯಯಿಂಡ ಕ್ಕೆಲ್ ಕೆಟ್ಟಿಯವಯಿಂಜದ್: ಎಲ್ಲಾ, ಚಿಮ್ಮಂಡ ಕಣ್ಣ್ಕ್ ಕಂಡನೆಕೆ ಆಯಿತ್ ಅವಂಡ ಕಣ್ಣ್ ಕುಳಿಗುಡ್ಡ ಇಂಜ ಜಾಗಕ್ ಪಾಂಜತ್.
ಆ ಪಿಲ್ಲ್ರ ಗುಡ್ಡ ಜೀರ್ಣ ಆಯಿತ್, ಅರೆ ಅಡಿ ಎತ್ತರತ್ರ ಮಣ್ಣ್ರ ಗೋಡೆ, ಓಲೆ ಕೆಟ್ಟ್ರ ಗುರ್ತ ಕಾಂಬಯಿಂಜತ್. ಅದ್ಂಡ ಮೇಲೆ ಕಾಕೆ ಪಣ್ಣ್ ,ಪೊಟ್ಟುಟೆ ಪಣ್ಣ್ ಕುಯ್ಯಂಬು ಗಿಡ ದುಂಬಿತಿಂಜತ್.
ಕಣ್ಣ್ಲ್ ದುಂಬ್ನ ನೀರ್ನ ತ್ಟಿತ್, ಇಂಞೂ ನೆನತಿಯಂಡೇ ನಿಂದತ್ ಚಿಮ್ಮ – ಅಂದ್;
ನಾಟಿ ಬೇಲ್ಂಜಿ ಬಪ್ಪಕ ಕ್ಟ್ಟ್ನ ಞಂಡ್, ಮೀನ್, ಕಿಂಞೋಳಿ ಚಕ್ಕೆನ ಪಟ್ಟಿಲ್ ಆದ್ಯ ಕಾಂಬ ಮಕ್ಕಡ ಕೈಲ್ ಕೊಡ್ತಿತ್ “ಎಲ್ಲಾರೂ ಪಾಲ್ಟ್ಟ್ ತಿನ್ನೀ” ಎಣ್ಣುವಯಿಂಜ ಪೆರಿಯಯಿಂಗ; ಕಾಡ್ ಜಾತಿರ ಬೋಟೆ ಆಚೇಂಗಿ ಐನ್ಮನೆ ಪಟ್ಟಿಲ್ ಇಟ್ಟಿತ್ ಎಲ್ಲಾ ಭಾಗಕಾರಳ ಕೂತ್ಟ್ಟ್ ಕಾಕುವಯಿಂಜ ಪೆರಿಯಯಿಂಗ, ಐಪಣಿ, ಕೊಯ್ಪಣಿ, ಒಕ್ಕಿ ಪಣಿಕೆಲ್ಲ ಕೂಟ್ ಕೂಡಿ ನೈಪಯಿಂಜ ಪೆರಿಯಯಿಂಗ; ಒಕ್ಕತ್ರ ಕುಂಞಿಯಕ್ ತಂದ್ ಬಾತೇಂಗಿ ಬಾಡೆಲ್ ಮೋಪ್ ಕೂಟ ಮಾಡಿತ್ ಬೋಂಡುವಾ ಬೋಂಡುವಾಂದ್ ತೀರ್ಮಾನ ಮಾಡುವಯಿಂಜ ಪೆರಿಯಯಿಂಗ, ಒರ್ ಕುಂಞಿಕ್ ನೊಂಬಲ ಆನಕ ಎಲ್ಲಾರೂ ದುಃಖ್ಚಿಡುವಯಿಂಜ ಪೆರಿಯಯಿಂಗ…; ಆ… ಆಚೇಂಗಿ ಇ... ಇಂದ್…ಆಹ್!
ಎದೆಕ್ ಒಮ್ಮೆ ಜೋರಾಯಿತ್ ಗುದ್ದಿಯಂಡ ಚಿಮ್ಮ, ಒರ್ ಗಳಿಗೆ ಮೊರ್ಟಿತ್, “ಕಾಡ್ ಕೂಡಿಪೋನ ಐನ್ಮನೆನ ಚಾಯಿಕೂಟುವವು ದಾರ್?” ಎಣ್ಣಿತ್ ಮಂಡೆನೊಮ್ಮ ಕೊಡ್ಕಿರುವಂಜಿ ಕಣ್ಣ್ ತೊರ್ಂದಿತ್ ನೋಟ್ಚಿ. ನೋಟಿಯಂಡೇ ನಿಂದತ್…!
ಗಾಂಧಿ ಗುಲಾಬಿ, ಚಿತ್ರಂಗಿ, ಕೂಳಂಗಿ ಕೊಚ್ಚೆ, ಈಂಡಿ ತಡೆರ ಜಿಗ್ಗ್ಲ್ ಮುಚ್ಚಿ ಪೋಯಿತಿಂಜ “ಕೈಮಡ”ತ್ರ ಮೋಂದಾಯ ಮಂಡೆ ಎಡ್ತ್ ನೋಟುವನೆಕೆ ಕಂಡತವಂಗ್.
ಚಿಮ್ಮ ಕೈಮಡತ್ರ ಪಕ್ಕ ಓಡ್ಚಿ. ನೆಜ್ಜಿತಿಂಜ ಕಾಡ್ನ ದಂಡ್ ಕೈಲ್ ಅಪ್ಪರಿಪ್ಪರ ನೀಕಿಯಂಡ್, ಬಗ್ಗಿಯಂಡೇ ಒಳ್ಕ್ ನುಗ್ಗ್ಚಂವೊ. ನುಗ್ಗಿಯಂಡ್ ಪೋಯಿತ್ ಕೈಮಡತ್ರ ಮೊಟ್ಟ್ಕ್ ಎತ್ತ್ಚಿ.
ಮುಂಡಿಂಗಾಲ್ ಕುತ್ತಿ ಅಳ್ತಂಡ್, ಕೈ ತೊತ್ತಂಡ್, ಕೈಮಡತ್ನೊಮ್ಮ ಚಾಯಿಲ್ ನೋಟ್ಚಂವೊ. ಎಚ್ಚಕೋ ಕಾಲಕ್ ಬಯ್ಯ ಬೊಳ್ಳೆ ಮಣ್ಣ್ರ ತೇಪು ಕಂಡಿತಿಂಜ ಕೆಂವ ತಾಂಡ ರಂಗ್ ಕಳ್ಂದಂಡ್ ಬಿರ್ಕ್ ಬುಟ್ಟಿತಿಂಜತ್. ಕಟ್ಟೋಳೆಕೂ, ಗೋಡೆಕೂ ಮಧ್ಯ ಕೆದಮಣ್ಣ್ ಬಳ್ಳಿರನೆಕೆ ಪಬ್ಬಿತಿಂಜತ್. ಪಟ್ಟಿಲ್ ಕುತ್ತಿತ್ ನಿಪ್ಪಚಿಟ್ಟಿತಿಂಜ ಶೂಲಕ್ ಕಾಡ್ ಬಳ್ಳಿ ಪಬ್ಬಿತಿಂಜತ್, ಕಯ್ಯಾಲೆಲ್ ಕೊಟ್ಟ್ಕ್ ಕೂಡತ ಕಳ್ಳ ಎತ್ತ ಪಡ್ತಿತ್, ಚಾಣ, ಗೋಮೂತ್ರತ್ರ ವಾಸನೆರ ಕೂಟ್ಕ್ ಮೂಲಿ ಮೂಕ್ಕ್ ನುಗ್ಗುವಯಿಂಜತ್. ಬಿರ್ಕ್ ಬುಟ್ಟಿತಿಂಜ ನೆಲತ್ರ ಸಿರೆ ಸಿರೆಲ್ಲಾ ಅಪ್ಪೆಂಗಳೆ, ತೋಕ್ ಪೂವ್ರ ಬಳ್ಳಿ ಮಂಡೆ ಎಡ್ತಿತಿಂಜತ್.
ಇಕ್ಕ ಪುನಾದಿಯ ಚಿಮ್ಮ ಪಳೆಯ ಕಾಲತ್ನ ನೆನತಿಯಂಡತ್ – “ಅಂದ್ ಈ ಕೈಮಡ ಎನ್ನನೆ ಎಲಂಗುವಯಿಂಜತ್. ಕಾಲೋದಿ ಕಾರಣ ತೆರೆ, ಕಾರೋಣಂಗ್ ಊಣ್ – ಕುಡಿ ನಡ್ಪಯಿಂಜತ್. ಆ ದಿನ ಒಕ್ಕತ್ರ ಜನ ಏದ್ ಲೋಕತ್ ಇಂಜಕಲೂ, ಬಂದ್ ಕೂಡುವಯಿಂಜತ್. ತಾಮನೆ ಮೂಡಿಯ, ಅಯಿಂಗಡ ವಡಿಯಂಗ ಮಕ್ಕಂದೆಣ್ಣಿತ್ ಇಕ್ಕತ್ರ ಕೊಡವ ಮೇಳತ್ರನಕೆ ಅಂದ್ “ಒಕ್ಕ ಮೇಳ” ನಡ್ಪಯಿಂಜತ್.
ಕಾರೋಣನೂ, ಅಜ್ಜಪ್ಪನೂ ಈ ಕೈಮಡತ್ರ ಪಟ್ಟಿಲ್ ತಾಂಡ ಕಂದ್ – ಕರ್ನ ಕಂಡ್ – ಕೇಟಿತ್ ಅನುವಾದ ಕೊಡ್ಪಯಿಂಜತ್, ಬೊಳ್ಪ್ ಪೊಡಿಯ ಉಡ್ತ ಪಾಲೆಕ್ ಚೊಡಲ್ಚಿ ಪೊದ್ದಿತ್ ಮೊರ ಪುಡ್ಚಿ ಕೇರಿಯಂಡೇ ಪೋಯಿತ್ ಪೊಮ್ಮಕ್ಕಡ ಪಕ್ಕ ನಿಂದಿತ್ ಕಷ್ಟ- ಸುಗ ಕೇಟ್ ಅರಿವಯಿಂಜತ್. ಕುಳಿಯಂದರೆ ಪೊದ್ದುವಕ ಇರ್ – ಪೊಲಂದ್ ಪೋಪಯಿಂಜತ್. ಪೊಲಾಕ ಬೇಮಧ್ಯ ದೊಡ್ಡಿಲ್ ಎತ್ತ್ ಬುಡುವಕ್ ಪೋಪ ಕುಳಿಯಂಗ್ ನಾಯಿ ಅಡ್ಡ ಬಂದ್ಟಕ ಕಿರ್ಚಿಯಂಡ್ ಕುಳಿಯ ನಾಯಿನ ದವುತುವಕ ಚೆರಿಯ ಮಕ್ಕ ಬೊತ್ತಿತ್ ಉಚ್ಚಾಟಿರುವಯಿಂಜತ್.
ಒಂದಾಂಡ ಬಯ್ಯ ಒರ್ ತೆರೆ, ಪಂದಿ, ಕೋಳಿ, ಕೂಳಿಪೂರಿ, ಬಾಳೆಪಣ್ಣ್, 8-10 ಬಯತ್ರ ಮಕ್ಕಳ ಎಡ್ತ್ ಕಳಪ್ಚಿಟ್ಟಿಂಡಿಂಜ ಬೆಂದ್ಕ…
ಕವುಂಜಿ ಬುದ್ದಂಡ್ ಮೊರಟಂಡ್ ಕೈಮಡತ್ರ ಮೊಟ್ಟ್ಕ್ ನೆತ್ತಿನ ಒರ್ ಉಸ್ರ್ಕ್ ಕುಟ್ಟ್ಚಿ, ಚಿಮ್ಮ.
ಅಕ್ಕಣೆಕ್ ಅವಂಡ ಕಾಲ್ಲ್ ಎನ್ನತದೋ ಕೋಟ ಕೋಟ ಪರ್ಂದನೆಕೆ ಆಚಿ. ಕೂಡೆನ್ನ ಕೈಕೂ ಅದೇ ತರ ಅನುಭವ ಆಚಿ. ಕಣ್ ತೊರ್ಂದ್ ನೋಟ್ಚಂವೊ.
ಅರೆ ಅಡಿ ಉದ್ದತ್ರ ಒರ್ ಚೆರಿಯ ಕರ್ತ ಕುಟ್ಟಿಪಾಂಬು ಕೈಮಡತ್ಲಿಂಜಿ ಮೊಟ್ಟ್ಕ್ ಇಳ್ಂಜಿತ್, ನೇರೆ ಪರ್ಂದಂಡ್ ಪೋಯಿತ್ ಕೈಮಡತ್ರ ಕೆದಪುಡ್ಚ ಪಡಿ ಸಿರೆಕಾಯಿತ್ ಒಳ್ಕ್ ನುಗ್ಗ್ಚಿ.
ಇಂಜಿಂಜನಕೇ ಚಿಮ್ಮಂಡ ದಂಡ್ ಕೈಯ್ಯೂ, ಕಾಲೂ ಗ್ಡ್…ಗ್ಡ್ ಗ್ಡ್ಂದ್ ಬೊರ್ಪಕ್ ಸುರು ಆಚಿ. ತಾಂಡ ಕೈ ಕಾಲ್ನ ಪುಡ್ತಕ್ ಕೊಂಡ ಬಪ್ಪಕ್ ಒದ್ದಾಡ್ಚಂವೊ. ಆಚೇಂಗಿ ಕಯಿಂಜಿಲೆ.
ಛೇ… ಇಚ್ಚಕ್ ಚೆರಿಯ ಪಾಂಬ್ಕ್ ನಾಡ ತಡಿ ಬೊತ್ತಿತ್ ಬೊರ್ಪಕ್ ಸುರು ಆಯಿರ್ತಾ…? ತೋಟ, ಕಳ, ಕೊಟ್ಟ್ ಪಟ್ಟೀಂದ್ ಕಚ್ಚರ ಮಾಡಿತ್ ಎರತೆ ಮಾಡುವಕ ಇದ್ಂಗ್ಂಜಿ ಬಲ್ಯದಾನ ಎಚ್ಚಕ್ ಪಾಂಬ್ನ ಕಂಡಿತಿಲ್ಲೆ?
ಗ್ಯಾನ ಮಾಡಿಯಂಡಿಂಜನಕೇ ವರ್ಕ್ ತೂಂಗ್ನನೆಕೆ ಆಚಿ ಚಿಮ್ಮಂಗ್. ಅಂವೊ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಕವುಂಜಿ ಪೋಚಿ.
ಸುಮಾರ್ ನೇರತ್ ಎಚ್ಚರಾನ ಚಿಮ್ಮ ಮೆಲ್ಲೆ ಎದ್ದಿತ್ ಐನ್ಮನೆರ ಓಣಿ ಪತ್ತುವಕ್ ಸುರು ಮಾಡ್ಚಿ. ಐನ್ಮನೆರ ಪಟ್ಟಿಕ್ ಎತ್ತ್ನ ಚಿಮ್ಮಂಗ್ ಕಣ್ಣ್ಲ್ ನೀರ್ ದುಂಬ್ಚಿ. ಎದೆಮಟ್ಟ ಕಚ್ಚರ ಬೊಳ್ಂದಿತಿಂಜ ಪಟ್ಟಿ, ಪಾಚಿಕೆಟ್ಟಿತ್ ಒಣಂಗ್ನ ಪಚ್ಚೆ ನೆಲ, ಕಂಬಚಿಗ್ರ್ ಎಡ್ಕತ ದಾಳಿಂಬೆ, ದಾಸವಾಳ, ಕಾಯಿ, ಪುಳಿ ಮರ, ಮಾಳಿ ತೋಡುವಕ್ ಮಣ್ಣಿನ ಮಾಂದಿತ್ ಗುಡ್ಡೆ ಇಟ್ಟಿತಿಂಜತ್ ಪೆರ್ಚೊಳಿ. ನೇರ ಇರ್ಟಿರ್ಟ್ ಆಯಿತಿಂಜತ್. ಕಯ್ಯಾಲೆರ ಕೋಲಂಬಲೆ ದೂರಕೇ ಕಾಂಬಯಿಂಜತ್. ಕಯ್ಯಾಲೆನ ಚಾಯಿಲ್ ನಿಬ್ಬಿ ನೋಟ್ನ ಚಿಮ್ಮಂಡ ಮೇಲ್ ಎನ್ನಂಗೋ ಜುಂ… ಎಣ್ಣ್ಚಿ. ಕೂಳಿಯೇಂದ್ ಗೊಣಂಗಿಯಂಡತಂವೊ.
ಬೊಳ್ತ ಪೊಡಿಯ, ಕೆದರ್ನ ನೆರೆ ತಲ್ಮಿ, ಕೊಡಿಯಲೆಲ್ ಚೋಂದ ಕಿರಿ, ಕಿರಿರ ಸುತ್ತ ಜುಮ್ಮ್ ಕೂಡ್ನ ಜಾಗತಿಂಜಿ ಕೊಡಿಯಲೆ ಕರೆ ಪರ್ಂಜನೆಕೆ ಕಾಂಬದು ನೋಟಿಯಂಡೇ ನಿಂದತ್ ಚಿಮ್ಮ. ಅಕ್ಕಣೆಕ್ ಇಂಜಿಂಜನಕೇ ದಡ್… ದಡ… ಬಡ… ಬಡಾಂದ್ ಸದ್ದ್ ಸುರು ಆಚಿ. ಸುಮಾರ್ ನೇರ ಆ ಸದ್ದ್ ನಿಕ್ಕತಿಪ್ಪಕ ಕೆಮಿಕ್ ಕೈ ಪೊತ್ತಿಯಂಡ್ ನಿಂದತ್ ಚಿಮ್ಮ.
ಮನೆರ ಬಾರಿ ಕೌಕೋಲ್ ಪೊಳ್ಂಜಿತ್ ಐನ್ಮನೆರ ಒರ್ ಬರಿ ಕುಡ್ಂದ್ ಪೋನ ಪಿಂಞ ಸದ್ದ್ ನಿಂದತ್.
ಬೈಟಾಪಕ ಪಿಕಿರಿ ತಡ್ಪಕಯ್ಯತಾಂಗ್ ಕಯ್ಯಾಲೆ ಐಮರತ್ ಬೊಳ್ಚ ಬೆಚ್ಚಂಡ್ ಓಣಿ ಬಟ್ಟೆಕಾಯಿತ್ ತಾನ್ ಪೆತ್ತ 9 ಮಕ್ಕಡ ಮಕ್ಕ ಮರಿ ದಾರಾಚೇಂಗಿ ಬಕ್ಕುವಾಂದ್ ಆಸೆಲ್ ಬಟ್ಟೆ ನೋಟಿಯಂಡ್ ನಿಂದಿತಿಂಜ ಅಚ್ಚಪಯ್ಯಂಡ ಕೆಮಿ ಕೇಕತ 90 ಬಯತ್ ಅವ್ವಂಡ ಕೆಮಿಕೂ ಆ ದಡ.. ದಡಾ… ಸದ್ದ್ ಕೇಟತ್.
ಬೊಳ್ಚತ್ನ ಬೆರಿಯ ಎಡ್ತಂಡ್ ಸೆರಿಕ್ ಕಣ್ಣ್ ಕಾಂಗತಾಂಗ್ ಬಗ್ಗಿತ್ ನೆಲ ನೋಟಿಯಂಡ್ ಎದ್ದ್ ಬುದ್ದ್ ಓಡಿ ಪೋಯಿತ್ ಪಟ್ಟಿಲ್ ಅಳ್ತ್ ಪೋಚಿ ತಾಯಿ.
ಕೂಳಿ, ಪೀಡೇಂದೆಲ್ಲ ಅಗ್ಗೇನತ್ ನಿಂದಿತಿಂಜ ಚಿಮ್ಮಂಡ ಬಾಯಿಲ್ ಒರ್ ಊಜಳೆ ಪೊರ್ಟತ್ – “ಓಹ್… ಚೋಮಕ್ಕ ತಾಯಿ…!” ಎಣ್ಣಿಯಂಡತಂವೊ.
ಅಳ್ತಲ್ಲಿಂಜೇ ಮನೆರ ಮೋಂದಾಯತ್ನ ಕಣ್ಣ್ ಕುತ್ತಿತ್ ನೋಟ್ನ ತಾಯಿರ ದೃಷ್ಟಿಕ್ ಕುಡ್ಂದ್ ಪೋನ ಮನೆರ ಭಾಗ ಕಂಡತ್.
ಉಯ್ಯವ್ವಯ್ಯೋ… ದಾರಾಚೇಂಗಿ ಬಾರಿರೋ…, ಐನ್ಮನೆ ಕುಡ್ಂದಂಡುಂಡ್… ಎಂಗಡ ಮನೆ ಬುದ್ ಪೋಪ ಸ್ವಾಮಿಯಳೇ… ದಾರಾಚೇಂಗೊಂದ್ ಬಾರಿಯಪ್ಪಾ, ನಾನ್ ಪತ್ತ್ನ ಮನೆ, ಪೆತ್ತ್ ಚಾಕ್ನ ಮನೆ, ಕಾರೋಣ ಬದ್ಕ್ನ ಮನೆ…ಹ್ಹ..ಹ್ಹ…ಹ್ಹ… ಹಾ… ನೆತ್ತಿಕ್ ಇಡ್ಚಂಡ್ ಮೊರಡುವಕ್ ಸುರು ಮಾಡ್ಚಿ ತಾಯಿ.
ಚಿಮ್ಮ ಓಡಿ ಪೋಯಿತ್ ತಾಯಿರ ಕೈ ಪುಡ್ಚಿತ್ ಒಪ್ಪ್ಚಿ. ಬಾಡ್ನ ಕೇಂಬ್ ತಾಳ್ರನೆಕೆ ತೂಂಗಿ ಕಳಿಪಯಿಂಜತ್ ಆ ಜುಮ್ಮ್ ಕೂಡ್ನ ಕೈ.
ಚಿಮ್ಮ ಆ ಕೈನೇ ನೋಟ್ಚಿ. ಅತ್ತ ಬಾಣೆಲ್ ಕ್ಟ್ಟ್ನ ಕೊಡೆಕುಮ್ಮನ ಈ ಕೈಕ್ ಕೊಡ್ತಕ, ಉಪ್ಪು ಪೆರ್ಟಿತ್ ಬಾಳೆಲೆಲ್ ಸುತ್ತಿತ್ ಬಿಸಿ ಬೂದಿಲ್ ಪೂತಿತ್ ಚುಟ್ಟಿತ್ ತಪ್ಪಯಿಂಜ ಈ ರಸ, ಎಮ್ಮೆ- ಪಯ್ಯು ಪೆತ್ತಕ 3 ದಿನ ಗ್ಣ್ಣ್ ಪುಟ್ಟ್ನ ಪುಕ್ಕಿ ತಪ್ಪಯಿಂಜ ಈ ಕೈ, ಮನೆಕ್ ಬೈಂಬಳೆ ಬಾತೇಂಗಿ ಅದ್ಂಡ ತೋಲ್ರ ಗಂಬೂಟ್, ಗಟ್ಟಿ ಆನ ಚೂರ್ರ ಕಪ್ಪ್, ಸಾಸರ್, ಕೊಟ್ಟ ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಕೂ ತಂದಿತ್ ಕುಸಿ ಪಡುವಯಿಂಜ ಕೈ, ಮೋರ್ಕೂಳ್ ಮಾಡಿತ್ ತಳಿಯದುಂಬ ಇಟ್ಟಿತ್ ತಪ್ಪಯಿಂಜ ಕೈ, ಮಳೆಗಾಲತ್ ಪೆರಿಯಯಿಂಗೆಲ್ಲ ನಾಟಿಕ್ ಪೋಯಿರುವಕ ಮಣ್ಣ್ ಮೇಕ್ನ ಚಕ್ಕೆ ಕುರುನ ಬೆದ್ಕೆರ ವನ್ನಲಿಲಿಂಜ ಎಡ್ತಿತ್ ಬರ್ತ್ರುವಂಜಿ ಕತೆ ಎಣ್ಣಿಯಂಡ್ ಪಾಲ್ ಮಾಡಿ ತಪ್ಪಯಿಂಜ ಈ ಕೈ, ಅಪ್ಪವ್ವಂಡ ಕೈಲ್ ಪೊಯ್ತ್ ಕೆಟ್ಟಿಯಂಡ ಐನ್ಮನೆರ ಏದೇ ಕುಂಞಿಕೂ ಈ ಕೈರ ರಕ್ಷಣೆ, ಪೆರಿಗೆ, ಚಾವ್, ತೆಳಿ – ಮೊರೆಲೆಲ್ಲ ಕೈ ಇಟ್ಟಿತ್ ಪಾಲ್ ಎಡ್ತವಯಿಂಜ, ಪಂಡ್ ಐನ್ಮನೆಕ್ ಮದರ್ ಥೆರೇಸಂಡನೆಕೆ ಇಂಜ ತಾಯಿರ ಕೈನೇ ನೋಟಿಯಂಡ್ ನಿಂದತ್, ಚಿಮ್ಮ.
ಕಣ್ಕ್ ಮಬ್ಬಾಯಿತ್ ಕಾಂಬ, ಗುರ್ತ್ ಕ್ಟ್ಟುಲೆ. “ದಾರಪ್ಪಾ ನೀನ್?” ಮೊರೆ ಸ್ವರತೇ ಕೇಟತ್, ತಾಯಿ.
“ನಾನ್ ತಾಯವ್ವ, ಕರುಂಬಿರ ಮೋಂವೊ, ಚಿಮ್ಮ.”
“ನಾಡ ಚಿಮ್ಮ್ಣೀ… ನಲ್ಲ ನೇರಕ್ ಬಂದಿಯ. ಇಕ್ಕ ಬಂದಿಯ ಮೋನೇ?”
“ಇಲ್ಲೆ. ಅಕ್ಕಲೇ ಬಂದಿಯೆ!”
“ಪಿಂಞೆನ್ಂಗಪ್ಪ ಇಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂದಂಡಿಯೆ. ಮನೆ ಬುದ್ದ್ ಪೋಪಾಂದ್ ನೀಕ್ ಗೊತ್ತಾಚಾ?”
“ಇಲ್ಲೆ ತಾಯವ್ವ, ನೀನ್ ಇಲ್ಲಿ ಉಳ್ಳದ್ ನಾಕ್ ಗೊತ್ತಿಂಜಿಲೆ. ಪೆರಿಯ ಮೋಂವಂಡ ಕೂಡೆ ತಾಳೂರ್ಲ್ ಉಂಡ್ಂದ್ ದಾರೋ ಎಣ್ಣ್ಚಿ. ಅನ್ನನೇ ಇದ್ ದಾರ್ ನಿಂದಿಯೇ” ಂದ್ ಕಯ್ಯಾಲೆಲ್ ಇಂಜ ನಿನ್ನೇ ನೋಟಿಯಂಡ್ ನಿಂದ.
ನಾನ್ ಎಲ್ಲಿ ಉಳ್ಳಂದ್ ನೀಕ್ ಎನ್ನನೆಪ್ಪ ಗೊತ್ತಿಪ್ಪಾ? ದಾರ್ಕೂ ಗೊತ್ತಿಪ್ಪ್ಲೆ. ಎಲ್ಲಾಕೂ ಆಯಿಂಡದೇ ಬದ್ಕ್. ಪಂಡೆತ್ರ ಒಗ್ಗಟ್ಟ್ ಇಕ್ಕ ಎಲ್ಲಿ ಉಂಡ್ ಎಣ್ಣ್. ಅಂದ್ ಒರ್ ಸಂಸಾರತ್ ಅಪನ್ನತ ನಲ್ಲಾಮೆ ತೀಯಾಮೆ. ಮನೆಕಾರಕ್ ಎಣ್ಣಕ ಒಕ್ಕಕಾರಕ್ ಗೊತ್ತಾಯಿಲೇಂಗಿ ಮಾನಕೇಡ್, ಕಮ್ಮಿ ತರ!
ಆಚೇಂಗಿ, ಇಂದ್ ಸುದ್ದಿ ಗೊತ್ತಾಯಿರ್ತೇಂಗಿ ಮಾನಕೇಡ್, ಎಲ್ಲಾಂಗು ಗುಟ್ಟ್, ಎಲ್ಲಾನ ಒಳ್ಪ್ಚಿಡುವ. ಕಾಲಕೊಮ್ಮ ಮನೆಕಾರಡಲ್ಲಿಕ್ ಪೋಪ್ಲೆ. ಪೋನಯಿಂಗಳ ತಕ್ಕಾರ ಮಾಡುಲೆ. ಅನ್ನನಾಪಕೇ ಇಂದ್… ಇ…ದ್… ಕೊಡವಡ ಐ… ಐನ್ಮನೆ ಕುಡ್ಂದಂಡುಂಡ್. ನಾಳೆ ಕೇಳಿಪೋನ ಕೊಡವಾಮೆಯೂ ಇ… ಇನ್ನನೇ… ಕುಡ್ಂದ್ ಪೋಪ… ಪ್ಪಾ… ಹ್.. ಹ್ಂ… ತಾಯಿರ ಮೊರೆ ಜೋರಾಚಿ.
“ಒರ್ ಬರಿ ಮಾತ್ರ ಕುಡ್ಂದಿಯೆ, ಬಾಕಿ ಗಟ್ಟಿ ಉಂಡ್. ಸಮಾಧಾನ ಎಡ್ತ ತಾಯಿ” ಚಿಮ್ಮ ತಾಯಿನ ಸಮಾಧಾನ ಪಡ್ತುವಕ್ ನೋಟ್ಚಿ.
ಕುಂಞೀ, ನಾಡ ಕಣ್ಣ್ ಮುಚ್ಚಿ ಪೋಚೇಂಗಿಯೂ, ಈ ಮನೆ ಬೂವಕಾಗ. ಈ ಮನೆರ ಬಾಡೆಲ್ ಒರ್ ತಿರಿ ಬೊಳ್ಚ ಎಕ್ಕಾಲು ಕತ್ತಿಯಂಡಿರಂಡು.
“ನೇರ್ ತಾಯಿ. ನಂಗಡ ಐನ್ಮನೆಯೂ, ಕೊಡವಾಮೆಯೂ ಕುಡ್ಂದ್ ಪೋಪಕಾಗ” ತಾಂಗ್ ತಾನೇ ಗೊಣಂಗಿಯಂಡತ್, ಚಿಮ್ಮ,
“ಕುಂಞೀ, ನೀನ್ ಬಂದ ಕಾರಣ ಎನ್ನ್?”
“ಮನೆಲ್ ಕಾರಣ ನಿಪ್ಪ್ಚಿಡಂಡು. ಅಚ್ಚಪಯ್ಯನ ಕೂಟಿಯಂಡ್ ಬಾಂದೆಣ್ಣೆ ಚಿ, ಅಮ್ಮೊ.”
“ಅಯ್ಯೋ, ಅವಂಗಿಂಞೆಲ್ಲಿ ಕಾರೋಣ ಬಪ್ಪ? ಇಲ್ಲಿಯತ್ರ ಆಸ್ತಿನ ಮಾರಿತ್ ಮೈಸೂರ್ಲ್ ಮನೆ ಎಡ್ತಂಡ್ ಕೂಡಿರ್ತ್. ಅವಂಡ ಒಂದುಳ್ಳ ಮೋಂವನೂ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಚಾಕ್ರಿಲ್ ಉಂಡಲ್ಲಾ…!”
“ಇಚ್ಚ ಪಕ್ಕ ಇಂಜಂಡ್ ಮನೆಕಾರನಾನ ನೀಕೇ ಈ ವಿಷಯ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲೆ ನೋಟಪ್ಪ?” ತಾಯಿ ಮಂಡೆ ಆಟ್ಚಿ.
”ಇಚ್ಚಕ್ ಬಲ್ಯ ಮುಂದ್ ಮನೆಲ್ ನೀನೊಬ್ಬಳೇ ಉಳ್ಳದಾ ತಾಯಿ?”
“ಇಂಞ ಈ ಮುದ್ಕಿರ ಕೂಡ ದಾರಪ್ಪ ಇಪ್ಪಾ? ಮಕ್ಕಕ್ ಅಪ್ಪ-ಆವ್ವಂಗಡ ಮೀದ ಆಸೆ ಅಯಿಂಡ ಮಂಗಲಾಕನಕೆ ಮಾತ್ರ. ಆಚೇಂಗಿಯೂ ಮಕ್ಕೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಜೊತೆಲಿರ್ ಬಾಂದ್ ಕಾಕ್ಚಿ. ನಾನ್ ಈ ಮನೆ ಬುಟ್ಟ್ ಪೋಪಕ್ ಒತ್ತಂಡ್ಲೆ. ಆದಿರಡ್ ಕಾರೋಣ ಕಾಂಗಂಡು ಎಣಿಯಲ್ಲಾ, ದಾರ್ಕಾಚೇಂಗಿ ಸುಖ ಇಲ್ಲೆಯಪ್ಪಾ?” ತಾಯಿರ ಸ್ವರತ್ ಆತುರ ಇಂಜತ್…
ಬಾಕಿ ಮಿಂಞಕ್….