ನಾಳ್: 3
ಸೆರೀಂದ್ ಒತ್ತಂಡ್, ಮೂಂದಾಳು ಮರತಿಂಜ ಇಳ್ಂಜಿತ್, ಬೊರ್‌ಪ ಕಾಲ್‌ಲ್ ಕೆರೆರ ಪಕ್ಕ ಪೋಚಿ.
ಕೆರೆರ ಪಕ್ಕಲ್ ಗಮ ಗಮಾಂದ್ ಚಕ್ಕೆ ವಾಸನೆ ಬಪ್ಪದು, ಪಯಿಚಿತಿಂಜ ಮಕ್ಕಡ ಬಾಯಿಲ್ ನೀರ್ ಬಾತ್.
“ಅದಾ… ಅಲ್ಲಿ ಚಕ್ಕೆ ಮರ, ಸುಮಾರ್ ಚಕ್ಕೆ ಅಡಿಲ್ ಬುದ್ದನೆಕೆ ಕಾಂಬ. ನಿಂಗ ನೀರ್ ಕುಡಿಕಣೆಕ್ ನಾನ್ ಒರ್ ಚಕ್ಕೆ ಎಡ್‌ತಂಡ್ ಬಂದ್‌ರುವಿ” ಎಣ್ಣಿ ಯಂಡೇ ಓಡಿರ್‌ತ್, ಡಿಕ್ಕಿ.
ಆನೆ ಲೂಟಿ ಮಾಡಿತ್ ಪೋಯಿತಿಂಜ ಚಕ್ಕೆ, ನೆಲದುಂಬ ಉರ್ಂಡಿತ್‌, ಬಾಟ್ ಪಣ್ಣಾಯಿತಿಂಜತ್. ಒರ್ ಚೆರಿಯ ಚಕ್ಕೆನ ನೇತಿಯಂಡ್ ಓಡಿ ಬಾತ್, ಡಿಕ್ಕಿ.
ಮೂಂದಾಳು ಕುಸೀಲ್‌ ಕೆಲದುಂಬ ಚಕ್ಕೆ ತಿಂದಿತ್, ನೀರ್ ಕುಡ್‌ಚಿರುವಂಜಿ, ಬಯ್ಯಕ್ ಮೊಟ್ಟ್ ಎಡ್‌ಕಣೆಕ್, ಅದೇ ಆ ಪಟ್ಟಿನರಿ! ಆ ಕರೆಲಿಂಜಿ ಕೂತ್ ಕೊಡ್‌ತಿತ್ ಇತ್ತಟಿ ಆತುರತ್ ನಡ್ಂದ್ ಬಪ್ಪಯಿಂಜತ್.
ಮಕ್ಕ ತಪ್ಪಿಯಂಡ್, ತವುಡಿಯಂಡ್ ಓಡಿ ಪೋಯಿತ್ ಮರ ಪತ್ತಿತ್ ನೋಟುವಕ, ನರಿ ತಾಂಡ ಮೀಸೆ, ಕಿರಿನೊಮ್ಮ ಕೊಡಿಕ್ ಒಮ್ಮ, ಅಡಿಕ್ ಒಮ್ಮ ಆಟಿಯಂಡ್, ಮಕ್ಕಡ ಚಿಂಡ್ ಪುಡಿಪಕ್ ಗಾಳಿನ ಮೂಸಿ ಕಳಿಪಯಿಂಜತ್.
ಈ ಜಾಗ ಬುಟ್ಟಿತ್ ಬೋರೆ ಜಾಗಕ್ ಪೋಯಿರನಾಂದ್ ಮಕ್ಕ ಪ್ಲ್ಯಾನ್ ಮಾಡಿತಾಕಣೆಕ್, ಇರ್‌ಟೇ ಆಯಿರ್‌ತ್. ನರಿ ಕಾಂಬದ್ ಪೋಡ್, ಅಳ್‌ತಿತಿಂಜ ಮರತ್‌ರ ಕೊಂಬೆಯೂ ಕಾಂಗತಚ್ಚಕ್ ಕುಯ್ನಿರ್‌ಟ್. ಒರೇ ಗಳಿಗೆಲ್ ಒರ್ ಪುಂಡ್ ಆನೆ, ಚಂಗ್‌ಟ್ಟಂಡ್ ಮಕ್ಕಡ ಮರತ್‌ರ ಅಡಿಕ್ ಬಾತ್.
“ಆನೆ, ನರಿ ಎಲ್ಲಾ ನಂಗ ಮನ್‌ಷ್ಯಂಗಡನೆಕೆ ಬೈಟ್ ವರೀರುವ, ನಂಗ ಸದ್ದ್‌ ಮಾಡತೆ ಅಳ್‌ತವಂಗ” ಮೊರ್‌ಟಂಡ್ ಪಚ್ಚಿಚಿ, ನಂಜುಂಡ.
“ನಂಗ ಕಾಡ್ ಜಾತಿಯಕ್ ಕೇಡ್ ಮಾಡ್‌ಲೇಂಗಿ, ಅದೂ ನಂಗಕ್ ಒಂದೂ ಮಾಡುಲೇಂದ್ ನಾಗರಹೊಳೆರ ಆ ಉದ್ದ ರೇಂಜರ್ ಅಂಕಲ್, ಅಂದ್ ಪಿಕ್ನಿಕ್ ಪೋನಲ್ಲಿ ಎಣ್ಣ್‌ಚಲ್ಲಾ…” ಪೊನ್ನಕ್ಕನೂ ಪಚ್ಚ್‌ಚಿ.
ಅಕ್ಕಣೆಕ್ ಒರ್ ಬಲ್ಯ ಆನೆ. ಬಾಂಗಿತಿಂಜ ಆ ಬಿಲ್ಲಿ ಮರತ್‌ನ ತಾಂಡ ತುಂಬಿಕೈಲ್ ಒಮ್ಮ ತಬ್ಬಿತ್ ಮೆಲ್ಲೆ ಬಲಿಪಕ ನರ್… ನರ್… ನರ್ಂ…ದ್ ಸದ್ದಾಯಂಡ್ ಮರ ಜೂಂಗ್‌ಚಿ.
ಮನೆಲ್ ಕಷ್ಟ – ನಷ್ಟತ್‌ರ ನೇರತ್ ಅವ್ವಯಂಡ ಬಾಯಿಲ್ ಬಪ್ಪಯಿಂಜ- “ಕಾವೇರಮ್ಮ ಇಗ್ಗುತಪ್ಪ ಗುರುಕಾರೋಣ ಸಾಮಿಯಳೇ…” ಎಣ್ಣುವ ಬಲ್ಯ ಕೂತ್ ಮಕ್ಕಕ್ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲತೇ ಅಯಿಂಡ ಬಾಯಿಲ್ ಬಲ್ಯ ಸ್ವರತ್ ಪೊರಬುದ್ದತ್!
ತಾನ್ ಬಲ್‌ಚಂಡುಳ್ಳ ಮರತ್ ಮನ್‌ಷ್ಯಂಗಡ ಕೂತ್ ಕೇಪದು ಬೊತ್ತಿ ಪೋನ ಆನೆ, ಇಂಞೂ ಜೋರಾಯಿತ್ ಮರತ್‌ನ ಬಲಿಪಕ್‌ ಸುರು ಮಾಡ್‌ಚಿ. ಬಾಕಿ ಆನೆಯಳೂ ಪೋಡಿಲ್ “ಹ್ರೋ…”ಂದ್ ಚಂಗ್‌ಟ್ಟಂಡ್, ಮರತ್‌ರ ಕೊಂಬೆನೆಲ್ಲ ತುಂಬಿ ಕೈಲ್ ಬಲ್‌ಚಿ ಪೊಳ್‌ಚತ್.
ಮಕ್ಕಡ ಮೊರೆಪಡೆಯೂ, ದೇವಳ ಕಾಕಲೂ ಜೋರಾಚಿ.
ಅಕ್ಕಣೆಕ್, ಅರೆ ಫರ್ಲಾಂಗ್ ದೂರತ್ ದಗ ದಗಾ…ಂದ್ ಕತ್ತಿಯಂಡಿಂಜ ಒರ್ ಬಲ್ಯ ತೂಡ್ ಬೊಳಿ ಮಕ್ಕಡ ಮರತ್‌ರತ್ತಟ್ಟಿ ರಭಸತ್ ಬಪ್ಪಯಿಂಜತ್. ಸೂರ್ಯಂಡನ್ನನೆ ಕಣ್ಣ್‌ ಕುತ್ತುವಯಿಂಜ ತೂಡ್ ಪಕ್ಕ ಬಂದನಕೇ ಕೆಲಿ… ಕೆಲಿ… ಕೆಲಿಂದೆಣ್ಣುವ ಒರ್ ಗೆಜ್ಜೆ ಸದ್ದೂ ಕೆಮಿ ಪೊಟ್ಟಿ ಪೋಪಚ್ಚಕ್ ಜೋರಾಯಿತಿಂಜತ್.
ತೂಡ್‌ರ ತಿತ್ತ್ ಬೊಳಿ ಕಂಡದೇ ಆನೆಯ ಆಲೆ – ಈಲೆ ಕ್‌ಟ್ಟ್‌ನ ಬಟ್ಟೆಕಾಯಿತ್, ಬಲ್ಯ ತಡಿನ ನೇತಿಯಂಡ್ ಕಷ್ಟತ್ ಓಡಿತ್ ಮರೆ ಆಚಿ.
ಆನೆಯ ಎಲ್ಲ ಖಾಲಿ ಆನ ಪಿಂಞ ಗೆಜ್ಜೆ ಸದ್ದ್‌ ನಿಂದತ್. ತೂಡ್ ಕತ್ತಿಯಂಡಿಂಜ ಜಾಗತ್, ಕೊಡಕ್ ಬೆಪ್ಪನ್ನತ ಒರ್ ಮಣ್ಣ್‌ರ ತಿರಿಬೊಳ್‌ಚ. ಆ ಬೊಳ್‌ಚತ್‌ರ ಪೊಂಬೊಳಿಲ್ ಒರ್ ಆಕೃತಿ ಮಕ್ಕಕ್ ಕಂಡತ್.
ಬೊಳತ ಕುಪ್ಯ, ಚೋಪ್ ಚೇಲೆ; ಕೈಲ್ ಪುಡ್‌ಚಿತಿಂಜ ಕರ್‌ತ ತಂಡ್‌ರ ಪುಡಿಲ್ ಬೊಳ್ಳಿ ಮುರ್‌ತಂಡ್ ಕುತ್ತಿತ್ ಮಿಂಞಕ್ ಮೊಟ್ಟ್ ಎಡ್‌ಪಕ ಒರ್ ಕಾಲ್ ಕುಂಟ್‌ಚಿ!
“ಏಯ್, ತಾತಮನೆರ ಚೌಂಡಿತೆರೆಲ್ ಸ್ವಾಮಿ ಬಪ್ಪ ಚಿಟ್ಟಿತಾತ ನೋಟಲ್ಲಿ. ಏಳಿ ತಾತಂಡ ಪಕ್ಕ ಪೋಕ…” ಡಿಕ್ಕಿ ಬಾಕಿ ದಂಡಾಳ್‌ನ ಕಾಕ್‌ಚಿ.
ಕುಸಿರ ಕಣ್ಣೀ‌ರ್ ಬುದ್ದಂಡಿಂಜನಕೇ, ಬೆರಿಯ ಮರತ್ಂಜಿ ಇಳ್ಂಜಿತ್ ಓಡಿಪೋನ ಮಕ್ಕ, ಮೊರ್‌ಟಂಡ್ ತಾತನ ತಬ್ಬ್‌ಚೇಂಗಿ, ಅಯಿಂಡ ಕೈಕ್ ಒಂದೂ ಕ್‌ಟ್ಟ್‌ಲೆ. ಕಣ್ಣ್‌ಕ್ ಮಾತ್ರ ಆಕೃತಿ ಕಾಂಬಯಿಂಜತ್!
“ತಾತಾ, ನೀನ್ ದಾರ್… ?” ಕೇಟತ್, ನಂಜುಂಡ.
”ಕುಂಞ್ಚಳೇ, ನಿಂಗ ಗ್ಯಾನ ಮಾಡ್‌ನನೆಕೆ ನಾನ್ ನಿಂಗಡ ಚಿಟ್ಟಿ ತಾತ ಅಲ್ಲ…!”
“ಪಿಂಞ…?” ಮೂಂದಾಳು ಒಕ್ಕಚೇ ಕೇಟತ್.
“ನಾನ್ ಅಜ್ಜಪ್ಪ…!”
“ಎಣ್ಣಕ…, ನೀನ್ ನೇರಾನ ಸ್ವಾಮಿತಾತನಾ…?” ಕೇಟತ್, ನಂಜುಂಡ. ಮಂಡೆ ಆಟಿಯಂಡ್ ಅಜ್ಜಪ್ಪ ತೆಳಿಪದು, ಮಕ್ಕ ಕಾಲ್‌ಕ್ ಅಡ್ಡಬುದ್ದತ್.
“ತಾತಾ…, ನೀನ್ ಬರತೆ ಪೋಯಿತಿಂಜಕ, ಇಚ್ಚಕ್ ನೇರಕ್ ನಂಗ ಮೂಂದಾಳ್‌ನ ಆನೆ ಚೌಟಿತ್ ಕೊಂದ್‌ರುವಯಿಂಜತ್!” ಎಣ್ಣಿಯಂಡ್ ಮೊರ್‌ಟತ್, ಪೊನ್ನಕ್ಕ.
“ಪೂಕುಂಞ್ಯಳೇ, ಕಷ್ಟತ್ ಉಳ್ಳಯಿಂಗ ಕಾಕ್‌ನಲ್ಲಿಕ್ ಬಪ್ಪದ್ ನಾಡ ಧರ್ಮ; ಆಚೇಂಗಿ ಇಂದ್ ನಾನ್ ಗ್ಯಾನ ಮಾಡ್‌ನಲ್ಲಿಕ್ ಎತ್ತುವಕ್ ಕಯಿಂಜಂಡಿಲ್ಲೆ”. ಎದೆ ಪೊಜ್ಜಂಡ್, ದುಃಖತ್ ಅಪ್ಪರಿಪ್ಪರ ಮಂಡೆ ಆಟ್‌ಚಿ, ಅಜ್ಜಪ್ಪ,
“ಎನ್ನಂಗ್ ಸ್ವಾಮಿತಾತಾ…?”
”ಪೂಂಗುಂಞಯಳೇ, ನಾನ್ “ನಾಗರೀಕ” ಎಣ್ಣುವ ದುಷ್ಟಶಕ್ತಿರ ಸೆರೆಲ್ ಉಳ್ಕೊ. ನಾನೊಬ್ಬನೇ ಅಲ್ಲ, ಕೊಡಗ್‌ರ ಸುಮಾರ್ ಕುಲದೇವತೆಯಳ ಈ ನಾಗರೀಕ ತಾಂಡ ಸೆರೆಲ್ ಬೆಚ್ಚಂಡಿತ್!”
“ಸೆರೆ ಎಣ್ಣಕ ಎಂತ ತಾತ…?”
“ಜೈಲ್ ಕುಂಞೀ… ಜೈಲ್! ಮಂತ್ರ ಶಕ್ತಿಲ್ ದೈವೀಶಕ್ತಿನ ಕೊಂದಿತ್, ನಂಗಡ ಕೈಕಾಲ್‌ನ ಕೆಟ್ಟಿರುವ. ತಿಂಗಕ್ ಒಮ್ಮ ಕರ್ತಬಾವುರಂದ್ ಸೆರೆಲ್ ಉಳ್ಳಯಿಂಗಳ ತಿರ್‌ಗಾಡಿಯಂಡ್ ಬಪ್ಪಕ್ ಬುಡುವ!”
“ಸೆರೆಲ್ ಉಳ್ಳ ನೀಕ್ ನಂಗ ಇಲ್ಲಿ ಉಳ್ಳದ್ ಎನ್ನನೆ ಗೊತ್ತಾಚಿ…?”
“ಇಂದ್ ಕರ್ತಬಾವು, ಆನಗುಂಡ್ ನನ್ನ ಪೊರ್‌ಮೆ ಬುಟ್ಟತ್. ನಾನ್ ಬ್ರಹ್ಮಗಿರಿ ಕುಂದ್‌ರ ಮೋಳ್‌ಲ್ ನಿಂದಂಡ್, ನಾಡ ಪೊನ್ನ್‌ ಕೊಡಗ್‌ನೊಮ್ಮ……
ಬಾಕಿ ಮಿಂಞಕ್….
