ಕೈಂಜ ವಾರತಿಂಜ ಮಿಂಞಕ್…. ವಾರ 2: ಒರ್ ಸಮಯ ಬಟ್ಟೆ ತಪ್ಪಿ ಪೋಯಿತಿಕ್ಕುವಾ…? ಈ ಮಕ್ಕ ಅಚ್ಚಕ್ ದೂರ ಪೋಪಾಂದ್ ನಾಕೆನ್ನ್ ಗೊತ್ತ್. ಥೂ…? ಆ ಕುಂದ್ ಕಾಡ್ಲ್ ಕೆಣ್ಂಜಕ ಅತ್ತಕ್ ಕೂಡ ಬಟ್ಟೆ ಗೊತ್ತಾಪಕಿಲ್ಲೇಂದ್ ಗ್ಯಾನ ಮಾಡ್ನ ಚಿಮ್ಮಂಡ ಕಾಲ್ ಬೊರ್ಪಕ್ ಸುರು ಆಚಿ.
ಅಕ್ಕಣೆಕ್ ದುಂಬ ದೂರತ್ಂಜಿ ಮಕ್ಕಡ ಕೂತ್ ಕೇಟಿತ್ – “ಮಾ… ಮಾ…. ಬೋಜಪ್ಪಾ… ಹ್ಂ!”
ಚಿಮ್ಮ, ಕಾಂಗತಾನ ಮಕ್ಕಡ ಪೆದ ಪುಡ್ಚಿ ಜೋರ್ ಕಾಕುವದು ಅತ್ತಟಿಂಜ ಓರೂ ಸದ್ದ್ ಬಂದ್ಲೆ.
ತಿತ್ತ್ ಗುಡ್ಡೆರ ಸುತ್ತ ಅಳ್ತ ಮಕ್ಕಡ ಮಂಡೆ ತ್ಟಿತ್, ಬೆನ್ನ್ ತಟ್ಟ್ನ ಚಿಮ್ಮ – “ನಿಂಗ ಮೀನ್ – ಞಂಡ್ ತಿಂದಂಡ್ ಇಲ್ಲಿಯೇ ಅಳ್ತಿತಿರಿ, ಬೊತ್ತತಿ, ಬೋರೆಲ್ಲಿಕೂ ಪೋಕತಿ. ನಾನ್ ಪೋಯಿತ್ ಅಯಿಂಗಳ ಕೂಟಿಯಂಡ್ ಬೆರಿಯ ಬಂದ್ರುವಿ” ಎಣ್ಣಿತ್, ದೇವರೇ ಮಕ್ಕಕ್ ಒಂದೂ ಆಕತಿರಡ್ಂದ್ ಗೊಣಂಗಿಯಂಡ್, ಬೊರ್ಪ ಕಾಲ್ಲ್ ಕುಂದ್ರತ್ತಟಿ ಎದ್ದ್ ಬುದ್ದ್ ಓಡ್ಚಿ.
***. *** ***. ***
ಒರ್ ಕಾಲ್ ಜಜ್ಜಿ ಪೋಯಿತ್, ಕುಂಟಿಯಂಡ್ ಕುಂಟಿಯಂಡ್ ಓಡಿಯಂಡಿಂಜ ಓರ್ ಮೊನಕುಟ್ಟಿನ ಪುಡಿಪಕ್, ಮಕ್ಕ ಅದ್ಂಡ ಬಯ್ಯ ಕಾಡ್ರೊಳ್ಲ್ ಎಚ್ಚಕ್ ದೂರ ಓಡಿತಿಂಜತೋ, ದೇವಕೇ ಗೊತ್ತ್. ಓಡಿತ್ ಸುಸ್ತಾಚೆನ್ನೋ. ಮೊನ, ಬುದ್ದಿತ್ ಕೆದ ಪುಡ್ಚಿತಿಂಜ ಒರ್ ಮರತ್ರ ಅಡಿಲ್ ಪದ್ಂಗ್ಚಿ.
ಮೆಲ್ಲೆ ಮೊನತ್ನ ಪುಡ್ಚಿತ್ ಎಡ್ತ ಡಿಕ್ಕಿ “ಅಯುವಾ…” ಎಣ್ಣಿತ್ ಅದ್ಂಡ ಮೂಡ್ ಮೂಡ್ಕ್ ಒತ್ತಿಯಂಡ್ ಮುತ್ತ್ ಕೊಡ್ತತ್.
ನಂಜುಂಡ ಮೊನತ್ರ ಉದ್ದ ಎಲೆರನ್ನತ ಕೆಮಿನ ತ್ಟಿತ್ ಕುಸಿಪಡುವಕ ಅದ್ ಬೊತ್ತಿತ್ ಪಾರುವಕ್ ನೋಟ್ಚಿ.
“ಬೊತ್ತತೆ ಚುಪ್ಪಣ್ಣಾ…, ನಂಗ ನಿನ್ನ ಕೊಲ್ಲುಲೆ. ಮನೆಲ್ ನೀಕ್ ಪಾಲ್ ಪಣ್ಣ್ ತಪ್ಪಾ…” ಎಣ್ಣಿಯಂಡ್ ಮೊನತ್ನ ಗೌನ್ರ ಮಡ್ಲ್ಟ್ಟಿತ್ ಮಡ್ಕಿ ಪುಡ್ಚಂಡತ್, ಪೊನ್ನಕ್ಕ.
ಅಕ್ಕಣೆಕ್ ಕಾಲ್ ಫರ್ಲಾಂಗ್ ದೂರತ್ “ಹ್ರಂಂ…” ಎಣ್ಣಿತ್ ಒರ್ ಕೂತ್ ಕೇಟತ್!
ಅಚ್ಚಕ್ ನೇರ ಮೊನತ್ರದೇ ಗ್ಯಾನತಿಂಜ ಮಕ್ಕ, ಬೊತ್ತಿತ್ ಪಾರ್ಚಿ. ಬಲ್ಕ ಜಿಗ್ಗ್ ಕಾಡ್ರ ಒಳ್ಲಿಂಜ ಅಯಿಂಗಕ್ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ್ ಒಂದೂ ಕಾಂಬಯಿಂಜಿಲೆ.
ಎಲ್ಲಿ ಉಂಡ್, ಯಾಲೆ ಪೋಂಡು ಒಂದೂ ಗೊತ್ತಾಕತಿಪ್ಪಕ, ಮೂಂದಾಳು ಮೂಡ್ ಮೂಡ್ ನೋಟಿಯಂಡತ್. ಚೆರಿಯ ಬೊಳಿಯೂ ಮಂಗಿತ್ ಇರ್ಟಾಯಂಡಿಂಜತ್.
ಅಕ್ಕಣೆಕ್ ಪುನಃ ಒಮ್ಮ, ಇಂಞ ಚೆನ್ನ ಪಕ್ಕಲ್, ಅರ್ಪ ಕೂತ್ ಕೇಟತ್.
ಡಿಕ್ಕಿ ನಂಜುಂಡಂಡ ಕೆಮಿಲ್ “ಆನೆಂದ್” ಪಚ್ಚುವದು, ಪೊನ್ನಕ್ಕ ಮೊರಡುವಕ್ ಬಾಯಿ ತೊರ್ಂದತ್.
ನಂಜುಂಡ ಬೆರಿಯ ತಂಗೆರ ಬಾಯಿ ಪೊತ್ತಿ ಪುಡ್ಂಡ್ “ಬೋಂಡ ಪೊನ್ನೀ, ನೀಡ ಮೊರೆ ಸದ್ದ್ ಕೇಟಕ ಆನೆ ಇತ್ತಟಿ ಓಡಿ ಬಪ್ಪ” ಎಣ್ಣ್ಚಿ. ಅವಂಡ ಕಣ್ಣಲೂ ನೀರ್ ದುಂಬಿತಿಂಜತ್.
ಡಿಕ್ಕಿ ಬೆರಿಯ ಪೊನ್ನಕ್ಕನ “ಕೂಸ್ ಮರಿ” ಮಾಡಿಯಂಡ್, ನಂಜುಂಡಂಡ ಕೈ ಪುಡ್ಚಂಡ್, ಆನೆ ಕೂತ್ರ ವಿರೋಧ ದಿಕ್ಲ್ ಎದ್ದ್ ಬುದ್ದ್ ಓಡ್ಚಿ.
ಬೇರ್ ಅಳೀ ಪೋಯಿತ್, ಪೂರ್ತಿ ಬೂವತನೆಕೆ ಜೂಂಗಿ ನಿಂದಿತಿಂಜ ಒರ್ ಉದ್ದತ್ರ ಬಲ್ಯ ಬಿಲ್ಲಿ ಮರತ್ರ ಪಕ್ಕ ಎತ್ತುವದು, ಡಿಕ್ಕಿ ಎಣ್ಣ್ಚಿ –
“ಈ ಮರಕ್ ಸುಲಭತ್ ಪತ್ತಿರಲು. ಇಚ್ಚಕ್ ನೇರಕ್ ನೆಲತ್ ನಿಪ್ಪದ್ ನಲ್ಲದಲ್ಲ. ಮರತ್ರ ಕೊಡಿಲ್ ನಿಂದಂಡ್ ಮಾಮನ ಕಾಕಂಗ, ಬಾರಿ.”
ಮರತ್ರ ಉಟ್ಟಿಕ್ ಎತ್ತುವದು, ಅಯಿಂಗ ನೆಲತಿಂಜ 30 ಅಡಿ ಕೊಡಿಲಿಂಜತ್.
ಸುಸ್ತಾಯಿತಿಂಜ ಮಕ್ಕ, ಬಲ್ಯ ಕೊಂಬ್ಲ್ ಅಳ್ತಂಡ್, ಕೆಟ್ಟಿ ಕೆಟ್ಟಿ ಶ್ವಾಸ ಬುಟ್ಟಂಡ್ ಸುತ್ತ ನೋಟ್ಚಿ. 10 ಮಾರ್ ದೂರತ್ ಕೊಚ್ಚೆ ಕಾಡ್ರ ಮಧ್ಯ ಪಿಲ್ಲ್ ಪಾಮಂಜಿ ದುಂಬ್ನ ಒರ್ ಚೆರಿಯ ಕೆರೆ ಕಾಂಬದು, ಡಿಕ್ಕಿರ ಕೈ ಕುಲ್ಕ್ನ ಪೊನ್ನಕ್ಕ “ಬಾವಾ… ನಾಕ್ ನೀರ್ ಕುಡಿಕಂಡು”ಂದ್ ಪಚ್ಚಿತ್ ಎಣ್ಣ್ಚಿ. ಅವಡ ತೊಂಡೆ ಒಣಂಗಿತಿಂಜತ್.
ಎಲೆಲ್ ನೀರ್ ಕೋತಿಯಂಡ್ ಬಪ್ಪಿಂದ್ ನಂಜುಂಡ ಮರತಿಂಜ ಇಳಿವಕ, ಡಿಕ್ಕಿ ನಂಜುಂಡನ ತಬ್ಬಿ ಪುಡ್ಚಂಡ್, ಬೊತ್ತ್ನ ಕಣ್ಣ್, ಬೊರ್ಪ ಕೈಲ್, ಕೆರೆರ ಬಲ್ತ ಬರಿ ಮೂಲೆನ ಕಾಟ್ಚಿ!
ಪಟ್ಟೆ ಪಟ್ಟೆ ನರಿ, ಮುಂಗೈ ಕುತ್ತಿ ನಿಂದಂಡ್ ನೀರ್ ಕುಡಿಪಯಿಂಜತ್. ನರಿ ದುಂಬ ದೂರ ಪಾರಿತ್ ಬೋಟೆನ ಪುಡಿಪಾಂದ್ ಅರ್ಂಜಿತಿಂಜ ಮಕ್ಕ, ಶ್ವಾಸ ಬಲಿಕತೆ ನಿಂದತ್.
ಒರ್ ಮೈಲ್ ದೂರತ್ “ಡಿಕ್ಕೂ… ನಂಜೂ… ಪೊನ್ನೀ…” ಂದೆಣ್ಣಿತ್ ಚಿಮ್ಮ ಜೋರ್ ಕಾಕುವಾನ ಕೇಪದು, ಡಿಕ್ಕಿ ಬಾಕಿ ದಂಡಾಳ್ಕ್ ಒರಡತೀಂದ್ ಸನ್ನೆ ಮಾಡ್ಚಿ.
ಮೂಂದಾಳೂ ಕಣ್ಣ್ಲ್ ಒಕ್ಕುವ ನೀರ್ನ ತ್ಟತೆ, ಬಾಯಿ ತೊರ್ಪಕ್ ಧೈರ್ಯ ಇಲ್ಲತೆ, ಮಾಮಂಡ ಸ್ವರ ಕೇಟ ದಿಕ್ಕ್ನ ಆಸೆಲ್ ನೋಟಿಯಂಡ್ ನಿಂದತ್. ನರಿ ನೀರ್ ಕುಡಿನ ನಿಪ್ಪ್ಚಿಟ್ಟಿತ್, ಚಿಮ್ಮಂಡ ಕೂತ್ರತ್ತಟಿ ಗತ್ತ್ಲ್ ಮಂಡೆ ಎಡ್ತ್ ನೋಟಿಯಂಡ್ ನಿಂದತ್, ಪಟ್ಟೆನರಿ!
“ಕೆಲ ಬಯಿಪಾ…; ನರಿ ಚಿಮ್ಮ ಮಾಮನ ತಿಂದ್ರುವಾ…; ನಾಕಿಕ್ಕ ನೀರ್ ಕುಡಿಕಂಡೂ… ಹ್… ಹ್ಂ…” ಇಂಞೂ ಎಂತೆಲ್ಲೋ ಬಾಯಿಕ್ ಬಂದನೆಕೆ ಪರ್ಂದಂಡ್, ಬೊರ್ತಂಡ್ ಮೊರ್ಟಂಡಿಂಜ 7 ಬಯತ್ರ ಪೊನ್ನಕ್ಕನ ನೋಟಿತ್ ಅವಕ್ಂಜಿ 3 ಕಾಲಕ್ ಪೆರಿಯವಾನ ಡಿಕ್ಕಿ, ನಂಜುಂಡಂಗೂ ಮೊರೆ ಬಾತ್.
”ಮಾಮ ಎನ್ನನಾಚೇಂಗಿ ನಂಗಳ ಕಂಡ್ ಪುಡ್ಚಿರುವ. ಈ ಕಾಡ್, ಆನೆ, ನರಿಯೆಲ್ಲ ಮಾಮಂಗ್ ಪಿಲ್ಲ್…, ಗೊತ್ತುಂಡಾ?” ತಾಂಡ ಕಣ್ಣ್ಲ್ ನೀರ್ನ ತ್ಟಿಯವತೆ ಪೊನ್ನಕ್ಕಂಡ ದವಡೆ ತ್ಟ್ಚಿ, ಡಿಕ್ಕಿ.
“ಪಾಪ, ಅವಕ್ ಕೆಲ ದುಂಬ್ಚೇಂಗಿ ಪೋಡಿ ಕಮ್ಮಿ ಆಪ” ತಂಗೆಕ್ ಮುತ್ತ್ ಕೊಡ್ತತ್, ನಂಜುಂಡ.
“ನಾಕೂ ಕೆಲ ಪಯಿಪ” ಕೆಲತ್ನ ಉದ್ದ್ಚಿ, ಡಿಕ್ಕಿ.
‘ನಾಕ್ ಪಯಿಪಾಂಗ್ಂಜಿ ದುಂಬ ಕುಡಿಪಕಾಪ. ಏದಾಯಿತೂ ನರಿ ಅತ್ತಟಿ ಪೋಯಿತಲ್ಲ, ನಂಗ ಮೆಲ್ಲೆ ಕೆರೆರ ಇಂಞೋರ್ ಬರಿ ಮೂಲೆಲ್ ನೀರ್ ಕುಡ್ಚಿತ್ ಬಂದಕ ಎನ್ನ್…?” ನಂಜುಂಡ ಕೇಟತ್.
ಬಾಕಿ ಮಿಂಞಕ್….