ನಾಡ್‌ಲ್‌ ನಾಳ್…10
ಕೈಂಜ ವಾರತಿಂಜ…..
ಪಾಂಬ್‌ಕ್ ನೊಂಬಲ ಮಾಡಿತಿಕ್ಕುವಾ”ಂದ್ ಗೊಣಂಗಿಯಂಡ್ ಪುನಃ ಒಡಿಕತ್ತಿನ ನೇತುವದು, ಪಾಂಬು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇಂಜ ಒರ್ ಮಾಳಿಕ್ ನುಗ್ಗಿ‌‌ರ್‌ತ್.
ಇಲ್ಲಿ ಇಂಜಕ ನಾಕ್ ಉಳಿಗಾಲ ಇಲ್ಲೇಂದ್ ನೆನತ್‌ನ ಚಿಮ್ಮ, ಓಡುವಕ್ ಸುರು ಮಾಡ್ಚಿ.
ಮಾಮ ಓಡುವಾನ ಮಾಳಿರ ಒಂಳ್ಂಜೇ ನೋಟ್‌ನ ನಂಜುಂಡ “ನಂಗಳ ಬುಟ್ಟಿತ್ ಪೋಕತೆ ಮಾಮಾ”ಂದ್ ಕೂತ್ ಕೊಡ್ತಂಡ್ ಅವಂಡ ಬಯ್ಯನ್ನೆ ಓಡುವಕ್ ಸುರು ಮಾಡ್ಚಿ.
ಎನ್ನತೋ ಒರ್ ಸಂಶಯತ್ ಬೆಂಬರಕ್ ತಿರಿತ್ ನೋಟ್‌ನ ಚಿಮ್ಮಂಗ್, ಪಾಂಬು ತಾಂಡ ಬಯ್ಯನ್ನೆ ಓಡಿ ಬಂದಂಡುಳ್ಳದ್ ಕಂಡತ್. ಅಂವೊ ಇಂಞೂ ಜೋರಾಯಿತ್ ಓಡುವಕ್ ಸುರು ಮಾಡ್ಚಿ.
ನೋಟಿಯಂಡ್ ನಿಂದಕ ಆಯಿಲೇಂದ್ ನೆನತ್‌ನ ಡಿಕ್ಕಿ, ಓಡಿಪೋಯಿತ್ ನಂಜುಂಡನ ಗಟ್ಟಿ ಪುಡ್‌ಚಿತ್ ನಿಪ್ಪ್‌ಚಿಟ್ಟತ್. ಅಂತೂ ಅಂವೊ ಪೊನ್ನಕ್ಕಂಡ ಬರಿಕ್ ತಿರಿತ್ ಎಣ್ಣ್‌ಚಿ – “ಚುಪ್ಪಕ್ಕಾ, ನೀನ್ ಚಿಮ್ಮ ಮಾಮಂಡ ಕೂಡೆ ಪಾರಿಯಂಡ್ ಪೋಯಿರ್, ಈ ಕಾಡ್‌ಂಜಿ ಪೊರ್‌ಮೆ ದಾಟುವದು ನೀಕ್ ಮನ್‌‌ಷ್ಯ ರೂಪ ಬಪ್ಪ, ಅಕ್ಕ ನೀನ್ ಮಾಮಂಡ ಕೂಡ ಮನೆಕ್ ಪೋಯಿರಲು. ನಂಗ ದಂಡಾಳು ಸ್ವಾಮಿತಾತನ ಸೆರೆ ಬುಡ್‌‌ತಿತ್ ಬಪ್ಪ.”
“ಬೋಂಡ, ಮಾಮ ದುಂಬ ಚುರುಕಾಯಿತ್ ಓಡಿ ಪೋಯಂಡುಂಡ್. ಪೊನ್ನಿಕ್ ಅಚ್ಚಕ್ ಜೋರಾಯಿತ್ ಪಾರುವಕ್ ಕಯ್ಯುಲೆ. ಒರ್ ಸಮಯ ಮಾಮ ತಪ್ಪಿ, ಪೋನಕ ಅವ ಒಬ್ಬಳೇ ಆಯಿರುವ.” ತಂಗೆ ಪಕ್ಷಿಕ್ ಒರ್ ಮುತ್ತ್ ಕೊಡ್‌‌ತತ್, ನಂಜುಂಡ.
……………………..,…………………….
ಕುಂಡ್ – ಮೊಟ್ಟೆ, ಕಲ್ಲ್ – ಮುಳ್ಳ್, ಕೊರ್‌ಜಿ- ತೋಡ್, ಕಡಂಗ್ಂದ್ ಒಂದಾನೋ ಕೂಟಾಕತೆ ಗಾಯ ಮಾಡಿಯಂಡ್ ಎನ್ನನೆಲ್ಲೋ… ಓಡಿ ಪೋಯಿತ್ ಮನೆರ ಮೊಟ್ಟ್ ಕಂಡಿಲ್ ಬುದ್ದತ್, ಚಿಮ್ಮ.
“ದಡ್ಡ್”ಂದ್ ಬುದ್ದ ಸದ್ದ್ ಕೇಟಿತ್ ಎಲ್ಲಾರು ಪೊರ್‌ಮೆ ಕಡ್‌ಂದತ್.
ಗಾಯ, ಚೋರೆ, ಕೀತ್‌ನ ಬಟ್ಟೆಲ್ ಬುದ್ದಿತಿಂಜ ಚಿಮ್ಮನ ನೋಟಿತ್ ತಂಗವ್ವ ಬಾಯಿ ಬಡ್‌‌ಚಂಡ್ ಮೊರಡುವಕ್ ಸುರು ಮಾಡ್ಚಿ.
ಚಿಮ್ಮಂಡ ಕೂಡೆ ಕುಂಞಿಯ ಇಲ್ಲತದ್ ನೋಟಿತ್ ಎಲ್ಲಾರು ನಿಂದಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂದ್‌ಪೋಚಿ.
“ನಿಂಗಡ ಬಾಯಿಕ್ ಮಣ್ಣ್‌ಡುವಕ್, ಎಂತಾನ ಮಕ್ಕಳೆ ಅನ್ನನೆ ಸಿನ್‌ಮಾ ನೋಟುವನೆಕೆ ನೋಟಿಯಂಡ್ ನಿಂದಿಯೆ. ಬಾರಿ ಇವನೊಮ್ಮ ಒಳ್‌ಕ್ ಎಡ್‌‌ತ ಪೋಕಾ…!” ಮೊರ್‌ಟಂಡ್ ಬಾಯಿ ಬಡ್‌ಚತ್, ತಂಗವ್ವ.
“ಬೋಂಡಮ್ಮಾ… ನಾನೇ ಎದ್ದಿತ್ ಬಪ್ಪಿ” ಕೆಟ್ಟಿ ಕೆಟ್ಟಿ ಶ್ವಾಸ ಬಲ್‌ಚಂಡಿಂಜ ಚಿಮ್ಮ ಮೆಲ್ಲೆ ಎದ್ದಿತ್ ಅಳ್‌ತತ್.
”ನಾಕ್ ಗೊತ್ತಿಂಜತ್‌ರಾ, ಇದೆಲ್ಲ ಬೊರೀ ನಾಟಕಾಂದ್. ಮಕ್ಕಳ ತೇಡುವನೆಕೆ ಕರೆಕಾಡ್‌ಲ್ ನಾಲ್ ಮಾರ್ ಸುತ್ತಿ ಕಳ್‌ಚಿತ್ ಬಂದ್‌ರುವಂಜಿ ಸುಸ್ತಾನನೆಕೆ ನಾಟಕ ಕಳ್‌ಚಂಡುಳ್ಳಿಯ, ಅಮ್ಮಂಗ್ ಇದೆಲ್ಲ ಎನ್ನನೆ ಗೊತ್ತಾಪ ಎಣ್ಣ್…?
ಪೆರಿಯ ಅಣ್ಣ ರಾಜಂಡ ತಕ್ಕ್ ಕೇಟಿತ್ ಚಿಮ್ಮಂಗ್ ಎಂತ ಪರಿಯಂಡೊಂದೇ ಗೊತ್ತಾಯಿಲೆ. ಅವಂಡ ಬಾಯಿ ಮುಂಡತಿಂಜಕಲೂ, ಕಣ್ಣ್ ಮುಂಡತಿಂಜಿಲೆ. ಕಣ್ಣ್‌ಲ್ ದುಂಬ್‌ನ ನೀರ್ ದಾರ್‌ಕೂ ಕಾಂಬಕಾಗಾಂದ್ ಮಂಡೆ ಬಗ್ಗ್‌ಚಿಟ್ಟತಂವೊ.
“24 ಗಂಟೆರ ಒಳ್‌ಲ್ ನಾಡ ಡಿಕ್ಕು ನಾಕ್ ಕ್‌ಟ್ಟ್‌ಲೇ…. ನಾನ್ ನೀಡ ಎದಿಕೆ ಬೊಡಿ ಬೆಚ್ಚಂಡ್ ಚಾವದ್ ನೇರ್” ಚಿಮ್ಮಂಗ್ ಕೈ ಓಂಗಿಯಂಡ್ ಎಣ್ಣಿರುವಂಜಿ, ಜೋರ್ ಮೊರಡುವಕ್ ಸುರು ಮಾಡ್ಚಿ, ರಾಜ.
“ಕುಂಞೀ ರಜತ್ ಇಲ್ಲಿಕ್ ಬಂದ ಪಿಂಞ ಆ ಮನೆಲ್ 8 -10 ದಿನ ಕಯಿಪಕೇ ನಾಕ್ ಪಿರಾಂದ್ ಪುಡಿಪಯಿಂಜತ್. ನಾಡ ಡಿಕ್ಕು ಕ್‌ಟ್ಟತೇ ಪೋಚೇಂಗಿ ಆ ಮನೆಲ್ ದಾರ್‌ಕಾಯಿತ್ ಬದ್‌ಕಡವಯ್ಯಾ…” ರಾಜಂಡ ಪೊಣ್ಣೂ ಕೂತ್ ಕೊಡ್ತಂಡ್ ಮೊರಟತ್.
“ನಿಂಗ ಇನ್ನನೆ ಕಳ್‌ಚಕ, ದಂಡ್ ಕುಂಞಿಯಳ ಕಳ್ಂದಂಡ ನಂಗ ಎನ್ನನೆ ಕಳಿಕಂಡೂ ಂದ್ ಕೇಟಂಡ್ ನಂಜು, ಪೊನ್ನಿರ ಅವ್ವನೂ ಎದೆ ಪೊಜ್ಜಂಡ್ ಮೊರಡು ವಕ್ ಸುರು ಮಾಡ್ಚಿ.
‘ಚಿಟ್ಟೀ…” ಕಾಕ್‌ಚಿ, ತಂಗವ್ವ,
“ಎಂತಮ್ಮಾ…?”
ನೀನೊಮ್ಮ ಐನ್‌ ಮನೆಕ್ ಪೋಯಿತ್ ಕಾರಣಕಾರ ಅಯ್ಯನ ಕೂಟಿಯಂಡ್ ಬಾ ಕುಂಞಿ…!
‘ನೇಲೆಲ್ ಬೊಳ್‌ಚ ಕೆಡುವಕಾಗಾಂದೆಣ್ಣಿಯಂಡ್ ಇಚ್ಚಕ್ ದಿನ ಪಿರಾಂದ್ ಕಳಚದ್ ಪೋರ, ಇಂಞಿಕ್ಕ ಕಾರೋಣಕಾರನ ತುಳ್ಳ್‌ಚಿಡುವದೊಂದ್ ಬಾಕಿ ಉಂಡ್ ನೀಕ್…” ಚಿಟ್ಟಿ ಅವ್ವಂಡ ಮೀದ ರೇಗ್‌ಚಿ.
“ಎಳ್‌ತ್ ಪಡ್‌ಚಕ ದೇಶ ಉದ್ದಾರ ಆಪಾಂದ್ ಆ‌ರ್ಂಜವು ಪೆರಿಯವು ಎಣ್ಣ್‌ವಾನ ಕೇಟಿತ್ ನಿಂಗಳೆಲ್ಲ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟಿತ್ ಓದ್‌ಚಿಟ್ಟತ್ ನಂಗ. ಆಚೇಂಗಿ ಎಳ್‌ತ್ ಮನ್‌‌ಷ್ಯನ ಸಂಸ್ಕೃತಿಹೀನಂಗಳಾಯಿತ್ ಮಾಡಿತ್ ದೇಶತ್‌ನ ಪಾಳ್ ಮಾಡುವಾಂದ್ ನಾಕಿಂದ್ ತೋಂದಿಯಂಡುಂಡ್. ಓದಿತ್ ಪೊರ ಊರ್‌ಲ್ ಓರೊಂದ್ ಚಾಕ್‌ರಿ ಪುಡ್‌ಚಿಟಾಕ್ಷಣ ನಂಗಡ ಪವಿತ್ರ ಕೊಡವ ಪದ್ಧತಿನ, ಕೇಳಿಪಟ್ಟ ಸಂಸ್ಕೃತಿನ ಮರಂದ್‌ರುವದ್ ಪೋಡ್, ಹೀಯಾಳ್‌ಚಿಡುವಚ್ಚಕ್ ಕೀಳ್ ಮಟ್ಟಕ್ ಇಳ್‌ಂಜಿಟಿರಲ್ಲಾ? ಮೋಂವೊಂಡ ರೇಗಲ್‌ಕ್ ಮೊರೆ ಸ್ವರತ್ ಜವಾಬ್‌ಚಿ, ತಂಗವ್ವ.
‘ಮಾಂವೀ, ನಂಗ ಎಚ್ಚಕ್ ಸೋಪಾರ ಪರ್ಂದಕಲೂ, ನಿಂಗ ಮಾತ್ರ ಪಂಡ್ ಕಾಲತ್‌ರ ನಿಂಗಡ ಆ ಇರ್‌ಟ್ ಬದ್‌ಕ್‌ಂಜಿ ಪೊರ್‌ಮೆ ಬಪ್ಪ್‌ಲೆ. ಪಂಡ್ ಕಾಲತ್ ಜನ ಮೇಲ್‌ಕ್ ತೊಪ್ಪ್ ಕೆಟ್ಟಿಯಂಡ್ ಬದ್‌ಕುವಯಿಂಜತ್. ಇಂದೂ, ಅದೇ ಸೆರಿ ಎಣ್ಣಿಯಂಡ್ ಅನ್ನನೇ ಇರಲುವಲ್ಲಾ. ನಿಂಗೆನ್ನಂಗ್ ಮೇಲ್‌ಕ್ ಪೊಡಿಯ ಉಡ್‌ತಿಯೇ…?”
ಮೈಮಡ ತಕ್ಕ್‌ಕ್ ಏರ ಚೆಡಿ ಬಾತೇಂಗಿಯೂ, ಮೋನಿಯಂಗಕ್ ಬೊತ್ತಿತ್ ಮೈಮಳ ಬಜ್ಜಿಲೆ ತಂಗವ್ವ. ಅಂತೂ ನಾಲ್ ತಕ್ಕ್ ಪರೆವಾನ ಬಾಕಿ ಮಾಡ್‌ಲೆ – “ನೋಟವ್ವ, ನಾಡ್ ಓಡುವಕ ನಡುಲ್ ಓಡಂಡೂ’ಂದ್ ಪಳಂಜೊಲ್ಲೇ ಉಂಡ್. ಕಾಲಕ್ ತಕ್ಕನೆಕೆ, ನಂಗಡ ಅನುಕೂಲಕ್ ಸೆರಿ ಆಪನೆಕೆ ಬದ್‌ಕುವ ಬಟ್ಟೆನ ಚೆನ್ನಂಗೆಲ್ಲ ಸೆರಿ ಪಡ್‌ತಿಯವನ, ಅಂದ್ ಪಿಲ್ಲ್ ಮನೆಲ್ ಇಂಜತ್ಂದ್ ಇಂದೂ ಇರಂಡೂಂದಿಲ್ಲೆ. ಆಚೇಂಗಿ – ದೇವಳೇ ಇಲ್ಲೆ, ನೇಲೆಕ್ ಬೊಳ್‌ಚ ಬೆಪ್ಪದ್ ಮೂಢನಂಬಿಕೆ, ಕಾವೇರಿ ಕುಳಿಪದ್ ಕಮ್ಮಿ ತರ, ಕೊಡವತಕ್ಕ್ ಪರೆವದ್ ಮಾನಕೇಡ್, ಕುಪ್ಯ ಇಟ್ಟಕ ತೋಲ್ಯಕೇಡ್, ಕೊಡವ ಪೊಡಿಯ ಉಡ್‌ತಕ ತಾಯಿರನೆಕೆ ಕಾಂಬ, ಪಣಕಾರ ಎಣ್ಣಿಯಂಡ್ ಬೋರೆ ಬಾಕೆ ಕೂಡುವೊ – ಕೊಂಡ ಬಪ್ಪೊ, ಎಕ್ಕಾಲು ಗದ್ದಳ ಮಾಡುವಚ್ಚಕ್ ಪಣ ಇಪ್ಪಕ ನಮ್ಮೆ-ನಾಳ್‌ನ ಎನ್ನಂಗ್ ಮಾಡಂಡಿಯೇ…? ಇನ್ನನೆಲ್ಲಾ ಪರ್‌ಂದಂಡ್ ನಂಗಡ ಪದ್ಧತಿ – ಸಂಸ್ಕೃತಿರ ತೊಂಡೆ ನೆಕ್ಕುವಿರಲ್ಲಾ, ಅದ್ ತಪ್ಪು. ಎಕ್ಕ ನಂಗಡ ಗುರು- ಕಾರೋಣ, ಕಾವೇರಮ್ಮೆ, ಇಗ್ಗುತಪ್ಪಂಡ ಮೀದ ನಂಗಕ್ ಭಕ್ತಿ ಕಮ್ಮಿ ಆಯಂಡ್ ಬಾತ್, ಅಂದ್ಂಜಿ ನೋಟಿ ಕೊಡಗ್‌‌ನ ಕಳ್ಳ – ಖದೀಮಂಗ ನಾಶ ಮಾಡುವಕ್ ಸುರು ಮಾಡ್ಚಿ.
”ಇಲ್ಲೆಲ್ಲ… ದೇವಕಾರ, ತಿರೋಳಕಾರಂಡ ಕಾಲ್‌ಕ್ ಬುದ್ದ್‌ಟಕ ಕೊಡಗ್ ಉದ್ದರಾಯಿರುವ. ಮೊನಿಯಾಂದೆಲ್ಲ ಕುಟ್ಟಣಿ ಮಾಂವಂಡಲ್ಲಿ ತೆರೆಕ್ ಪೋಯಿರುವಂಜಿ ನಾಡ ಮೇಲ್ ತಿತ್ತ್ ಕತ್ತಿಯಂಡಿಂಜತ್. ಆ ತಿರೋಳಕಾರಂಡ ಕಳಿಯೂ, ಕಳ್ಳ್ ಕುಡಿಯೂ, ಪೊಮ್ಮಕ್ಕ ನಿಂದ ಬರಿಕ್ ಕಿರ್ಂದೊಳಿಲ್ ಒರ್ ತರ ನೋಟುವದೂ… ಹ್ಂ! ಅವಂಡ ತಡಿಲ್ ದೇವ ಪೋಯಿತ್ ಕೂಳಿ ಪೊದ್ದುವಕಿಲ್ಲೆ…!” ತುಪ್ಪ್‌ಚಿ ಶಂಭು.
“ಅದ್ಂಗೇ ಮಕ್ಕಳೇ, ನಿಂಗ ಪಡ್‌ಚ ಎಳ್‌ತ್‌ಲ್ ಸತ್ವ ಇಲ್ಲೇಂದೆಣ್ಣು ವೊ ನಾನ್! ದೇವಕಾರ, ತಿರೋಳಕಾರ, ಪೂಜೆಕಾರ ಇಯಂಗೆಲ್ಲಾ ಒರ್ ಮಧ್ಯವರ್ತಿಯ, ಅಚ್ಚಿಕೆ! ಗಣಪತಿಕ್ ಹೋಮ ಇಟ್ಟಕ ಅವಲಕ್ಕಿ ಬಾಳೆನುರ್ಕ್‌ನ ಗಣಪತಿ ಬಂದಿತ್ ಬಾತಿತ್ ತಿಂದ್‌ರುಲೆ, ಆಚೇಂಗಿ ಕೊಡಿಲುಂಡಲ್ಲ ದೇವಾಂದೆಣ್ಣುವ ಒರ್ ಶಕ್ತಿ, ಅದ್ ನನ್ನ ಈ ತರತೆಲ್ಲ ತುದ್‌ಚಂಡುಂಡಲ್ಲಾಂದ್ ಮೆಚ್ಚಿತ್ ಆಶೀರ್ವಾದ್ ಮಾಡುವ ಎಣ್ಣುವದ್ ಪೆರಿಯಯಿಂಡ ನಂಬಿಕೆ. ಆ ನಂಬಿಕೆ ಇಂದೇತ್‌ರ ಜನಾಂಗತ್‌‌ರ ಪದ್ದತಿ ಆಯಿತುಂಡ್. ಅನ್ನನೇ ದೇವಕಾರ, ತಿರೋಳಕಾರಂಡ ಕಳಿನೋ ದೇವಳ ಕುಶಿಪಡ್‌ತುವಕ್‌ಂದ್ ಗ್ಯಾನ ಮಾಡನ. ನಾಡ ಬಾಲ್ಯತೆಲ್ಲ ನೇರಾಯಿತೂ ದೇವ ಮನ್‌ಷ್ಯಂಡ ತಡಿಲ್ ಪೊದ್ದಿತ್ ಬಂದಂಡಿಂಜತ್. ಆಚೇಂಗಿ ಈ ಕಲಿಯುಗತ್ ದೇವಾನುದೇವತೆಯ ಎಲ್ಲಾ ಏದ್ ಮಾಟ ಮಂತ್ರತ್‌ರ ಸೆರೆಲ್ ಉಂಡೋ… ಹ್ ಹ್ ಹ್…” ಎದೆ ಪೊಜ್ಜಂಡ್ ಮೊರಡುವಕ್ ಸುರು ಮಾಡ್ಚಿ, ತಂಗವ್ವ.
ಪಲ್ಲ್ ಕಡ್‌ಚಂಡ್ ಎದ್ದ್ ನಿಂದ ಚಿಮ್ಮ- “ಅಮ್ಮಾ, ನಾನ್ ಕಾರಣಕಾರಯ್ಯನ ಕೂಟಿಯಂಡ್ ಬಪ್ಪಿ, ಬಾಡೆಮನೆ ಒಡ್‌ಕಿತ್, ತಳ್‌ಚಿತ್ ಬಾಕಿ ಬೋಂಡಿಯಾನಾನೆಲ್ಲ ಸರಿ ಮಾಡಿತಿರ್.” ಒಡಪುಟ್ಟ್‌ನಯಿಂಗಳೆಲ್ಲ ಚುಟ್ಟ್‌ರುವನೆಕೆ ನೋಟಿತ್, ಜಲ್ಲ್ ಬಟ್ಟೆಲೇ ಐನ್‌ಮನೆರತ್ತಟ್ಟಿ ಓಡುವಕ್ ಸುರು ಮಾಡ್ಚಿ, ಚಿಮ್ಮ.
ಚಿಮ್ಮ ಪಾದಿ ಬಟ್ಟೆಕ್ ಎತ್ತಿತಿಕ್ಕು. ಉದ್ಧತ್‌ರ ಪುಳ್ಳಿಕುಟ್ಟೆನ ನಿಪ್ಪಲ್ ಬೆಚ್ಚಂಡ್ ಕುಳ್ಳೋಟ್ ಓಡಿಯಂಡ್ ಪೋಯಂಡಿಂಜ ನೆರೆಮನೆಕಾರ ಮಣಿ, ನಿಪ್ಪ್‌ನ ಓರ್ ಬರಿಕ್ ತಾತಿರುವಂಜಿ ಕುಟ್ಟೆನ ದಬಾಂದ್ ರೋಡ್‌‌ರ ಬರಿಕ್ ಇಟ್ಟಿತ್. ಅರೆಕ್ ಕೈಯ್ಯುಂ ಬೆಚ್ಚಿ ಕೇಟತ್ – “ಅಲ್ಲರೇ ಚಿಮ್ಮಾ, ನೀನ್ ಓಡುವ ರಭಸಕ್ ನಾಡ ಕುಟ್ಟೆರ ಒರ್ ತಲೆ ಪಟ್ಟ್‌ರತಿಂಜಕ ನೀಕಿಂದ್ ಮಂಜ ಒಟ್ಟಿ ತಟ್ಟಂಡುಯಿಂಜತಲ್ಲಾ…?”
”ಅನ್ನನೇ ಆಯಿತಿಂಜಕ ಚಾಯಿಂಜತ್ ಬಾ!” ಚಿಮ್ಮಂಡ ಕಣ್ಣ್‌ಲ್ ನೀರ್ ದುಂಬ್‌‌ಚಿ.
”ಮಾರಿ – ಮಸ್‌ಣಿಕ್ ಬೊತ್ತತ ನೀಡ ಕಣ್ಣಿಲ್ ನೀರ್ ಕಾಂಬಕ ಸಂಗತಿ ಜೋರಾಯಿತಿಕ್ಕು ಕಾಂಬಲ್ಲಾ…? ಎಂತರೇ ವಿಷಯಾ?”
ಮಕ್ಕಳ ಕಾಂಬ್‌ಲೇಂದ್ ಎಣ್ಣಿಟಕ ಆಸಾಮಿ ಊರ್‌ಡೀ ಸಾರಿರುವಾಂದ್ ನೆನತ್‌ನ ಚಿಮ್ಮ – “ವಿಷಯ ಒಂದೂ ಇಲ್ಲೆ, ಅಮ್ಮಂಗ್ ಚೆನ್ನ ಸುಖ ಇಲ್ಲೆ; ಅದ್ಂಗ್ ಒಮ್ಮ ಕಾರಣ ನಿಪ್ಪ್‌ಚಿಡಂಡೂಂದ್ ಕಾರಣಕಾರ ಅಚ್ಚಪ್ಪ ಅಯ್ಯನ ಕೂಟಿಯಂಡ್ ಬಪ್ಪಕ್ ಪೋಯಂಡುಳ್ಳೊ” ಎಣ್ಣ್‌ಚಿ.
“ಅಮ್ಮಂಗ್ ಎಂತಾಯಿಟ… ಮೊನಿಯಾಂದ್ ಬಡುವಂಡ ಮೊಟ್ಟೆಲ್ ಪಣಪುಳಿ ಪೊರ್‌ಕಿಯಂಡಿಂಜತ್…” ಏಂಗ್‌ಚಿ, ಮಣಿ.
ಆತುರತ್ ಇಂಜ ಚಿಮ್ಮಂಗ್ ಚೆರ್ಂಙನೆ ಚೆಡಿಯೂ ಬಾತ್, ಪೊಟ್ಟ್ ಪರವದೆನ್ನ್ ಸುಲಭವಾ? ಆಚೇಂಗಿಯೂ ಗ್ಯಾನ ಮಾಡಿತ್ ಒರ್ ಪೊಟ್ಟ್ ಪರ್‌ಂದತಂವೊ – “ಅಮ್ಮ ಎನ್ನಂಗೋ ವರ್‌ಕತ್ ಪಲ್ಲ್ ಕಡಿಪ… ಚೆರ್ಂಙನೆ ಪನಿಯೂ ಉಂಡ್.”
“ಹಿ….ಇ…ಹ್ಹಿ…ಹ್ಹೀ..” ಜೋರ್ ತೆಳ್‌ಚ ಮಣಿ ಎಣ್ಣ್‌ಚಿ- “ನೀಡ ಅಮ್ಮಂಡ ಬಾಯಿಲ್ ಉಳ್ಳದೇ ದಂಡ್ ಮೂಂದ್ ಪಲ್ಲ್. ಅದೆನ್ನನರೇ ಪಲ್ಲ್ ಕಡಿಪೋ?ಹಿ…ಹೀ …….!”
ಅಲ್ಲಾ…. ನಾನಿಚ್ಚಕ್ ಆತುರತ್ ಓಡಿಯಂಡುಳ್ಳೊ…, ಆಚೇಂಗಿಯೂ ನಿಪ್ಪ್‌ಚಿಟ್ಟಂಡ್ ಇಂವೊ ಹರಟೆ ಪರೆವಲ್ಲಾ, ಇವಂಡ ಕೋಡಕಳಿಕೇ ಜನ ಇವಂಗ್ “ಕೊಲ್ಲಿಮಣೀ’ಂದ್ ಪೆದ ಬೆಚ್ಚಿಯೆ. ನೆನತಿಯಂಡ್ ನಿಂದ ಚಿಮ್ಮಂಡ ನೆತ್ತಿ ಜುಮ್ಮ್ ಕೂಡ್‌ಚಿ.
ಚಿಮ್ಮಂಡ ಚೆಡಿ ಗೊತ್ತಿಂಜ ಮಣಿ ಮೆಲ್ಲೆ ಎಣ್ಣ್‌ಚಿ – “ನೋಟ್‌‌ರೇ ಚಿಮ್ಮ, ನಿಂಗಡ ಅಚ್ಚಪ್ಪಂಡ ಮೀದ ನೇರಾಯಿತೂ ಕಾರಣ ಬಂದಂಡಿಲ್ಲೇಂದ್ ನಾನೆಣ್ಣುವಿ…!”
ಅಣ್ಣಂಗ ಎಣ್ಣುವ ತಕ್ಕನೇ ಇವನೂ ಎಣ್ಣುವಲ್ಲಾ, ಇಯಂಗಕೆಲ್ಲಾ ಎಂತಾಯಿತ್‌ಂದ್ ನೆನತ್‌ನ ಚಿಮ್ಮ ಮಿಂಞಕ್ ಪೊರ್‌ಟತ್.
ಚಿಮ್ಮಂಡ ಕೈ ಪುಡ್‌ಚಿತ್ ನಿಪ್ಪಚಿಟ್ಟತ್, ಮಣಿ.
“ಚಿಮ್ಮಾ…. ನಾಡ ಒರ್ ಸತ್ಯ ಅನುಭವತ್‌ನ ನೀಡ ಕೂಡೆ ಎಣ್ಣುವಿ . ಕೇಳ್! ನಾಡ ಪೊಣ್ಣ್‌ರ ಅವ್ವಂಗ್ ವಾಂತಿ ಜುಲಾಪ್ ಜೋರ್ ಆಪಕ, ದಾರೋ ಎಣ್ಣ್‌ಚಿ, ನಿಂಗಡ ಒಕ್ಕಡ ಕಾರೋಣಕ್ ನಲ್ಲ ಪಟ್ಟಿ ಉಂಡ್‌ಂದ್. ಇಕ್ಕ ನೀನ್ ಓಡಿಯಂಡುಳ್ಳನೆಕೆ ಅಂದ್ ನಾನೂ ಓಡಿಪೋಯಿತ್ ಕಾರೋಣಕಾರನ ಕೂಟಿಯಂಡ್ ಬಂದ. ಕಾರೋಣ ತಡಿಲ್ ಪೊದ್ದಿತ್ ನೂಲ್ ಮಂತ್ರ್‌ಚಿಟ್ಟಿತ್ ತಂದಂಡಿಂಜನಕೇ, ಮುದ್‌ಕಿರ ಕಣ್ಣ್ ಮರ್‌ಂಜಿತ್ ನೆಟ್ಟಿ ಪಿರ್ಂಜಂಡ್ ಬಾತ್. ನಂಗ ಕಾರೋಣಂಡ ಎದಿಕೆ ಪಲ್‌ಂಬ್ ಬಿರ್‌ಚಿತ್ ಬುದ್ದಾಕಿತ್ ಕೈತೊತ್ತತ್. ಅಕ್ಕ ನೀಡ ಈ ಅಚ್ಚಪ್ಪಯ್ಯ ಕಾರೋಣ ಎಂತ ಎಣ್ಣ್‌ಚಿ ಗೊತ್ತಾ – “ನಾರಾಯಣಂಡ ಆಳ್ ಬಪ್ಪಕ ದಾರ್‌ಕೂ ತಡ್‌ಪಕಯ್ಯುಲೆ ನಾನಿಂಞ ಬರಡಾ…?” ಎಣ್ಣಿತ್ ಕಾರಣ ತೆಳಿಂಜಿರುವದಾ? ಆ ಮಾತಾಯಿ ಮುದ್‌ಕಿ ಇಂದೂ ಚತ್ತಿತಿಲ್ಲೆ. ನಾಡ ಪೊಣ್ಣ್‌ರ ಕೂಡೆ ಕೂಡಿಯಂಡ್ ನಾಡ ಜಿಂವ ತಿಂದಂಡಿಪ್ಪ, ಪಾಳಾನ ಪರ್‌ದೇಶಿ…!
ಮಣಿರ ಕೈಲಿಂಜಿ ತಪ್ಪ್‌ಚಿಟ್ಟಂಡ್ ಐನ್‌ಮನೆರ ಕುಂಡೋಣಿಕ್ ಎತ್ತ್‌ಚಿ, ಚಿಮ್ಮ.
ಓಣಿ ಪತ್ತುವಾಂಗ್ ಮಿಂಞ ಓಣಿರ ಬಲ್‌ತೆ ಬರಿಲ್, ಐನ್‌ಮನೆಕಾರ ನೀರೆಡ್‌ಪಯಿಂಜ ಕೆರೆನ ನೋಟ್‌ನ ಚಿಮ್ಮ, ಕೆರೆರ ಪಕ್ಕ ಪೋಚಿ. ಒರ್ ಪತ್ತೆ ಕೂವತ್‌ನ ಕೂಟ್‌ನಕ ಇಪ್ಪಚ್ಚಕ್ ಅಗಲತ್‌ರ, ಕಾಡ್ ಜಾಗತ್‌ರ ಮಧ್ಯ ಇಂಜ ಚೆರಿಯ ಕೆರೆ ಅದ್. ಕೆರೆರ ಸುತ್ತ ಇಂಜ ಬಲ್ಯ ಬಲ್ಯ ಮರತ್‌ರ ಕೊಂಬೆ ಕೊಡಿಬರಿಲ್ ಒಂದಾಂಗೊಂದ್ ನೆಜ್ಜಿಯಂಡ್ ಕೆರೆಕ್ ಕೊಡೆ ಪುಡ್‌‌ಚನೆಕೆ ಕಾಂಬಯಿಂಜತ್. ಮರತ್‌ಂಜಿ ಒಲ್‌ಂಜ ತೊಪ್ಪ್ ನೀರ್‌ರ ಒಳ್‌ಲ್ ತಾಂದ್ ನಿಂದಿತ್ ತೆಳ್ಂಗ್‌ನ ನೀರ್‌ರ ಒಳ್‌ಲ್ ಚಿತ್ರ ಬುಡ್‌ತ್‌ನನೆಕೆ ಕಾಂಬಯಿಂಜತ್.
ಚಿಮ್ಮ ನಡ್‌ಪ ಸದ್ದ್‌ಕ್ ಕೆರೆ ಏರಿಲ್ ಅಳಿತಿತಿಂಜ ಬೆತ್ತಲೆ ಬೆತ್ತಲೆ ಕಪ್ಪೆಯ ಡುಂ೦…ದ್ ಪಾರಿತ್ ನೀರ್‌ಲ್ ಒಳ್‌ಚತ್. ನೀರ್‌ರ ಒಳ್‌ಲ್ ಸುಂಯ್…ಂದ್ ನೇರೆ ಮೀಂದಿಯಂಡಿಂಜ ಚೈಪೆ, ಕೊಯ್ಲೆಯ ಒಮ್ಮೆಲೆ ತಾಂಡ ಬಾಲ ತಿರ್‌ಕಿತ್ ದಿಕ್ಕ್ ಬದ್‌ಲ್ ಮಾಡ್ಚಿ. ಕೆರೆ ಏರಿರ ಇಳಿಜಾರ್ ಜಾಗತ್ ಕೊಚ್ಚೆರನೆಕೆ ಬೊಳ್ಂದಿತಿಂಜ ಚೋಂದ ಕೇಂಬ್, ತೆರ್‌ಮೆ ಗಿಡತ್‌ರ ಒಳ್‌ಲಿಂಜ ಒರ್ ಕಕ್ಕಳೆ ಞಂಡ್, ದೂರ ದೂರ ಕಾಲ್ ಬೆಚ್ಚಂಡ್ ಓಡಿಪೋಯಿತ್ ನೀರ್‌ರ ಒಳ್‌ಲ್ ಮುಳ್‌ಚಿ.
ಕಾಡ್- ಕೊಚ್ಚೆ ದುಂಬ್‌ನ ಕೆರೆರ ಸುತ್ತೋಡ್ ಸುತ್ತ್ 2 ಅಡಿ ಅಗಲ ನೀರ್‌ಲ್ ಪಾಮಂಜಿ – ಪಿಲ್ಲ್ ಒಂದಾನೊಂದ್ ತಬ್ಬಿಯಂಡ್ ಬೊಳ್ಂದಂಡಿಂಜತ್….
ಬಾಕಿ ಮಿಂಞಕ್….
