ಕೈಂಜ ವಾರತಿಂಜ…
“ಎಲ್ಲಿಯ ಬುಡ್, ಆ ಬೊಳಚತ್‌ನೊಮ್ಮ ಕೆಡ್‌ತಿರುವಿ, ಆ ಬೊಳ್‌ಚತ್‌ರ ಬೊಳಿ ನೋಟುವಕೇ ಈ ಅಮ್ಮ ತಿರೋಳಕಾರಂಡನೆಕೆ ಕಳಿಪೊ” ಎಣ್ಣಿಯಂಡ್ ಬೊಳ್‌ಚ ನಿಪ್ಪ್‌ಚಿಡುವಕ್ ಮೊಟ್ಟ್ ಎಡ್‌ತತ್: ಎಳಿಯಂವೊ ಶಂಭು.
“ಮೊಟ್ಟ್ ಮಿಂಞಕ್ ಎಡ್‌ಕತೆ ನೋಟ್…”ಂದ್ ಕಿ‌ರ್‌ಚ್‌‌ನ ತಂಗವ್ವ ಪಲ್ಲ್ ಕಡ್‌‌ಚಂಡ್, ಚೌಂಡಿ ಪೊದ್ದ್‌ನನೆಕೆ ಬೊರ್‌ತಂಡ್ ನೇಲೆಲ್ ಬೊಳ್‌ ಚಕ್ ಅಡ್ಡ ನಿಂದತ್.
ಎಂತಾ ಸಂದರ್ಭತೂ ಚೆಡಿ ಕಳಿಕತಿಂಜ ತಂಗವ್ವನ ನೋಟಿತ್ ಮಕ್ಕಕ್ ಪೋಡಿ ಆಚಿ. ಎನ್ನನಾಚೇಂಗಿ ಮಾಡಿತ್ ಅವ್ವಂಗ್ ಚೆನ್ನ ಉಂಬ್‌ಚಿಟ್ಟಿತ್ ವರ್‌ಕೂಟಿರಂಡೂಂದ್ ಗ್ಯಾನ ಮಾಡ್‌‌ನ ಅಯಿಂಗ, ವರಾತತ್ ಅವ್ವನ ಈತಂಡ್ ಕೋಂಬರೆಕ್ ಪೊರ್‌ಟತ್.
ಬೇನಿ ರಜ ಇಡೀ ಅವ್ವಯ್ಯಂಡ ಬಾಯಿಲ್ ದೇವಾನುದೇವತೆಯಡ ಕತೆ, ಧಾರ್ಮಿಕ ವಿಶೇಷತೆ, ಬೊಳ್‌ಚತ್‌ರ ನಲ್ಲಾಮೆನೆಲ್ಲ ಕೇಟರ್ಂಜಿತಿಂಜ ಕ್‌ರ್‌ಮಕ್ಕೆಲ್ಲ ಓಡಿ ಬಂದಿತ್ ಅವ್ವಯ್ಯನ ತಬ್ಬಿ ಪುಡ್ಚಂಡ್ ಪೆರಿಯಯಿಂಗಕ್ ಜೋರ್‌‌ಟ್ಟತ್ – “ಅವ್ವಯ್ಯ ನೇಲೆಕ್ ಬೆಚ್ಚ ತಿರಿ ಬೊಳ್‌ಚ ಕೆಡುವಕ್ ನಂಗ ಬುಡುಲೇ…” ಎಣ್ಣಿಯಂಡೇ ಅವಯ್ಯನ ಈತಂಡ್ ಬಂದಿತ್ ಬಾಡೆಲ್ ಅಳಪ್‌ಚಿಟ್ಟತ್, ಮಕ್ಕ.
ದೇವರೇ… ಬಯತಾನಯಿಂಡ ದೇವ ಭಕ್ತಿನ ಪುಚ್ಚ್‌ಂದೆಣ್ಣುವಚ್ಚಕ್ ಕೀಳ್ ಮಟ್ಟಕ್ ಇಳ್ಂಜ ಇಕ್ಕತ್‌ರ ಬಾಲೆಕಾರಕ್ ಇನ್ನತ ಪೂಕುಂಞಿಯಳುಂಡಾಚೇಂಗಿ ಬುದ್ದಿ ಪಡ್‌ಪ್‌ಚಿಡ್” ಅಳತಲ್ಲಿಂಜೇ ದೇವಕ್ ಅಡ್ಡ ಬುದ್ದಂಡ್ ಮೊರಟತ್, ತಂಗವ್ವ.
ಅವ್ವಯ್ಯನ ಎನ್ನನಾಚೇಂಗಿ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಂಡೂಂದ್ ಗ್ಯಾನ ಮಾಡ್‌‌ನ ಮಕ್ಕ ಎಣ್ಣ್‌ಚಿ- “ಅವ್ವಯ್ಯಾ, ನೀನ್ ಸ್ವಾಮಿಪಾಟ್ ಪಾಡಿತಾ, ನಂಗಳೂ ಅದ್‌ನೇ ಪಾಡುವ” ನೆಲತ್ ಚಂಬ್‌ಡಿ ಕಾಲ್‌ಟ್ಟಂಡ್ ಅಳ್‌‌ತಿತ್ ಮಕ್ಕ ಕೈಕೊಟ್ಟುವದು ಅವಯ್ಯ ಪಾಡ್‌ಚಿ –
ಮಲೆಲ್ ಬೊಳಿವಾ ಯಾಲ ಮಾಲೆಯೊ ಕಾವೇರಮ್ಮೆರ ಪಾದಕ್…
ಪಚ್ಚೆ ತೋಟತ್ ಬೊಳ್ಂದ ಕಾಫಿಯೊ ಕಾವೇರಮ್ಮೆರ ಪೂಜೆಕ್…! ಬೊಳ್ಳಿ ಮುರುಪೋಲೆ ನೆಲ್ಲ್ ಮಣಿಯಿದಾ ಇಗ್ಗುತಪ್ಪಂಡ ದಾರೆಕ್….!
ಬೂದಿ ಕುಂಬಳ ಪಣ್ಣ್ ಎಳನೀರ್ ಇಗ್ಗುತಪ್ಪಂಡ ತುಲಾಭಾರಕ್…! ಎಂಗ ಭಕ್ತಿಲ್ ಬೆಚ್ಚ ಬೊಳ್‌ಚಾ ಗುರು – ಕಾರಣಂಡಾ ಶಕ್ತಿಕ್‌…!
“ಆಹ್ಹ…. ಹ್ಹ ಹ್ಹ ಹ್ಹಾ…!” ಅಜ್ಜಪ್ಪನ ನೋಟಿಯಂಡ್, ಭೂಮಿ ಗ್‌ಡ್‌ಪನೆಕೆ ತೆಳ್‌ಚಂಡ್ ರಾಕ್ಷಸ ಎಣ್ಣ್‌ಚಿ – “ಏಯ್ ಕುಂಟ್ ಕಾಲಜ್ಜಾ, ನೀನ್ ಕಾಕಿಯಂಡುಳ್ಳ ಕರ್ತು, ಬೊಳ್‌ತು, ಸಾರ್ತಾವು ಎಲ್ಲಾ ನಂಗಡ ನಾಗರೀಕ ಗುರುರ ಪುಡ್‌ತತ್ ಉಂಡ್. ಅಯಿಂಗ ದಾರೂ ನೀಡ ಕೂತ್ ಕೇಟಿತ್ ಓಡಿ ಬಪ್ಪಲೆ. ಮುಂಡತೆನ್ನಂಗ್ ಬಾಯಿ ಬಡ್‌ಚಿತ್ ತೊಂಡೆ ಕೆಡ್‌ತಿಯವಿಯಾ ಎಣ್ಣ್? ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಿಯಂಡ್ ನಂಗಡ ಕೂಡೆ ಪೊರಡ್… ಹ್ಂ…!”
“ಏ…ಯ್! ನಿಂಗ ದಂಡಾಳ್‌ನ ಇಕ್ಕ ಭಸ್ಮ ಮಾಡಿರುವಿ. ಕೆರ್… ಕೆರ್…”ಂದ್ ಪಲ್ಲ್ ಕಡ್‌‌ಚ ಅಜ್ಜಪ್ಪ ಕಣ್ಣ್‌ನ ಮುರ್‌ಕಿ ಮುಚ್ಚಿಯಂಡ್ ತಂಡ್ರ ಪುಡಿಲಿಂಜ ಬೊಳ್ಳಿಗೆಜ್ಜೆನ ಒಂದೊಂದಾಯಿತ್ ತೊಟ್ಟಂಡ್ ಮೆಲ್ಲೆ ಎಂತಾನೋ ಎಣ್ಣಿಯಂಡ್ ನಿಂದತ್.
ಒರ್ ರಾಕ್ಷ ಬೆರಿಯ ಅಜ್ಜಪ್ಪಂಡ ಗೆಜ್ಜೆತಂಡ್‌‌ನ ಬಲ್‌‌ಚಂಡ್ ಇಂಞೊಬ್ಬಂಗ್ ಎಣ್ಣ್‌ಚಿ – “ಏ ಬೊಡ್ಡಾ…, ಈ ತಂಡ್ರ ಏದೋ ಒರ್ ಗೆಜ್ಜೆಲ್ ಬಲ್ಯ ಶಕ್ತಿ ಉಂಡ್‌ಲೊ. ಆ ಗೆಜ್ಜೆನ ಪುಡ್‌ಚಂಡ ಮನ್‌‌ಷ್ಯ ಗ್ಯಾನ ಮಾಡ್‌ನದೆಲ್ಲ ಆಪಲೋ!”
“ಅಯ್ಯೋ… ದಡ್ಡಾ, ಪಿಂಞೆನ್ನಂಗ್ ಅವಂಡ ಕೈಲಿಂಜ ಆ ತಂಡ್‌‌ನ ಬಲ್‌ಚವತೆ ಇಚ್ಚಕ್ ದಿನ ಬುಟ್ಟಿಯೆ…?” ಅರ್‌ಂದಂಡ್ ಕೇಟತ್, ಬೊಡ್ಡ.
“ಏದ್ ಗೆಜ್ಜೆಲ್ ಆ ಶಕ್ತಿ ಉಂಡ್ಂದ್ ನಂಗಕ್ ಗೊತ್ತಾಪ್‌ಲೆ. ಅದೂ ಅಲ್ಲತೆ, ಆ ಗೆಜ್ಜೆನ ಪುಡ್ಚಂಡ್ ಏದೋ ಒರ್ ಮಂತ್ರ ಎಣ್ಣಕ ಮಾತ್ರ ಕಾರ್ಯಸಿದ್ಧಿ ಅಪೊ. ಆಚೇಂಗಿ ಆ ಮಂತ್ರ ಎಂತಂದ್ ಈ ಉರ್ತಪುಡ್‌ಡಚ ಮುದ್ಕ ಎಣ್ಣಿ ತಂದಂಡಿಲ್ಲೆ. ” ಎಣ್ಣಿಯಂಡ್ ತಂಡ್‌ನೊಮ್ಮ ನೆಲಕ್ ಬಾಟ್‌ಚಿ, ದಡ್ಡ.
“ಏಳ್, ನಂಗಡ ನಾಗರೀಕ ಗುರ್‌ಕ್ ಎಣ್ಣಿತ್ ಇವಂಗ್ ಚಿತ್ರಹಿಂಸೆ ಕೊಡ್ಪ್‌ಚಿಟ್ಟಿತ್ ಬಾಯಿ ಬುಡ್‌ಚಿಡಂಗಾ” ಕಣ್ಣ್‌ಲ್ ತಿತ್ತ್ ಪಾರ್‌ಚಿಟ್ಟಂಡ್ ಎಣ್ಣ್‌ಚಿ, ಬೊಡ್ಡ.
“ಅದೆಲ್ಲಾ ಮಾಡಿತಾಚಿ ಮೇಲ್‌ಕ್ ಅಂಗರೆ ಉದ್ದಿತೂ, ಕುಯಿಕಾಯಿರ ಪೊಡಿಪಾತಿತೂ, ಅರಬಳ್ಳಿಲ್ ಸುತ್ತಿ ಕೆಟ್ಟಿತೂ, ಅಸಾಮಿ ಬಾಯಿ ಬುಟ್ಟ್‌ಲೆ. ನಾಗರೀಕಂಗ್ ಚೆಡಿ ಬಂದಿತ್ ಇವನ ಕೊಂದ್‌ರುವಕ್ ನೋಟ್‌ಚಿ. ಅಕ್ಕಣೆಕ್ “ದಿವ್ಯಜ್ಯೋತಿ” ಅಡ್ಡ ಬಂದಿತ್ ನಾಗರೀಕನ ಬೊತ್ತ್‌ಚಿಟ್ಟಿತ್ ಇವನ ಕೊಂದ್‌ರುವ ಕಯ್ಯಾಂದ್ ಅಪ್ಪಣೆ ಮಾಡ್‌ಚಿ. ಆ ದಿವ್ಯಜ್ಯೋತಿ ಒಂದ್ ಅಡ್ಡ ಬರತೆ ಪೋಯಿತಿಂಜಕ ಇವನೋ, ಕ್ರೋಢ ದೇಶತ್ ಮೆರ್ಂದಂಡುಳ್ಳ ಇವಂಡ ಕೂಡ್- ಕುಟುಂಬತ್‌ನೋ ನಾಶ ಮಾಡಿಯಂಡ್ ದಿನಕ್ ಓರೊಬ್ಬಡ ಚೋರೆನ ಊತಿ ಕುಡಿಕಲುಯಿಂಜತ್” ಅಚ್ಚಕ್ ಎಣ್ಣ್‌ನ ದಡ್ಡ ರಾಕ್ಷಂಡ ಬಾಯಿಲ್ ಚೋರೆನ ಗ್ಯಾನ ಮಾಡಿಯಂಡ್ ಬಾಯಿನೀರ್ ತುಳಿತುಳಿ ಆಯಿತ್ ಬುದ್ದತ್.
“ಹ್ಂ… ಎಂತೆಣ್ಣಿಯಾ…? ನಂಗಡ ನಾಗರೀಕ ಗುರುವೂ ಆ ದಿವ್ಯಜ್ಯೋತಿಕ್ ಬೊತ್ತುವಾ…? ಅದೆನ್ನಂಗ್…?”
“ಏಯ್ ಆ ದಿವ್ಯಜ್ಯೋತಿ ದಾರ್‌ಂದ್ ಗ್ಯಾನ ಮಾಡಿಯಾ? ಅವ ಸೂರ್ಯ ಚಾಮಿರ ಮೋವ! ಜಿಂವ ಜಂತುವಡ ಕಣ್ಣ್‌ಲುಳ್ಳ ಬೊಳಿಯೇ ಆ ದಿವ್ಯಜ್ಯೋತಿ. ನಲ್ಲಂವೊ – ಕೆಟ್ಟಂವೋಂದೆಣ್ಣುವ ಪೇಕ್ ಇಲ್ಲತೆ, ಜಿಂವ ಜಂತುವಕೆಲ್ಲಾ ಕಣ್ಣ್ ಬೊಳಿ ತಂದಂಡುಳ್ಳ ಆ ದಿವ್ಯಜ್ಯೋತಿ ಚೆಡಿ ಮಾಡಿಯಂಡಕ, ನಂಗ ಕುರುಡಂಗ ಆಯಿತ್, ಬದ್‌ಕುವ ಕಯ್ಯತಾಕು. ಅವ ನಂಗಡ ಬದ್‌ಕ್ಂಜಿ ಮರೆ ಆಪಕಾಗಾಂದೆಣ್ಣುವ ಒರೇ ಉದ್ದೇಶತ್ ನಂಗಡ ನಾಗರೀಕ ಈ ಭೂಮಿನ ನಾಶ ಮಾಡುವ ಕಯ್ಯತೆ ಒದ್ದಾಡಿಯಂಡುಂಡ್. ಅಂತೂ ಈ ದಿವ್ಯಜ್ಯೋತಿ ಇಲ್ಲತೆ ಬದ್‌ಕುವಕ್ ಬೋರೆನ್ನೇಂಗಿ ನಾಗರಿಕತೆರ ಬಟ್ಟೆ ಉಂಡಾಂದ್ ಪ್ರಯೋಗ ಮಾಡಿಯಂಡೇ ಉಂಡ್, ನಂಗಡ ಗುರು. ಗುರುರ ಆಸೆ ಎತ್ತ್‌ನಂದ್ ಇಡೀ ಭೂಮಂಡಲ ನಂಗಡ ಕೈಲ್! ಹಿಹಿಹಿ…!”
“ಅದಿರಡ್…, ಇಕ್ಕ ಇವಂಡ ಗೆಜ್ಜೆಶಕ್ತಿನ ಎಂತ ಮಾಡಂಗಾ ಎಣ್ಣ್..?”
ಬಾಕಿ ಮಿಂಞಕ್….
