
ನಾಡ್ಲ್ ನಾಳ್– 25
ಕೈಂಜ ವಾರತಿಂಜ…
ಚೇಲಂಗ ಚೆನ್ನಂಗಾಳ್ ಪಟ್ಟೆದಾರಂಡ ಪರ ನಿಂದಿತ್, ಇಕ್ಕ ಮನೆಲ್ ಮೋರ್ಕುತ್ತಿ ತೇಡಂಡೂಂದ್ ಎಣ್ಣ್ಚಿ. ಎಲ್ಲಾರೂ ಕುತೂಹಲತ್ ನೋಟಿಯಂಡ್ ನಿಂದತ್.
ಪಟ್ಟೆದಾರ ಒರ್ ಗತ್ತ್ರ ತೆಳಿಗೊಂಡ್ ಬಾಡೆಕ್ ನಡ್ಂದತ್. ನೇಲೆಕ್ ಬೆಚ್ಚ ತಿರಿ ಬೊಳ್ಚತ್ರ ಅಡಿಲ್ ಮೋರ್ಕುತ್ತಿ ಪಳುವಯಿಂಜತ್.
”ಹ್ಂ, ಪೋಯಿರಾ ಆ ಮೋರ್ಕುತ್ತಿನ ಚೌಟಿತ್ ಒಡೆರಿ.” ಪಟ್ಟೆದಾರ ಅಪ್ಪಣೆ ಕೊಡ್ತತ್.
ಇಕ್ಕ ಇಂಞೊಮ್ಮ ಚಿಮ್ಮಂಡ ಮೇಲ್ ಪುಳಿಕೆಟ್ಟ್ಚಿ. ಅಣ್ಣು ಕ್ಣ್ಣ ಓಡಿ ಪೋಯಿತ್ ಮೋರ್ಕುತ್ತಿಕ್ ಒರ್ ಚೌಟ್ ಚೌಟ್ಚಿ.
ಅಣ್ಣು ಕ್ಣ್ಣಂಡ ಚೌಟ್ಕ್ ಮೋರ್ಕುತ್ತಿ ಕೆಂವಕ್ ಬಡ್ಚಿ ಪೋಯಿತ್, ದಂಡ್ ವಡೆ ಆಯಿತ್ ಬುದ್ದತ್. ಅಣ್ಣು ಬೆಂಬರಕ್ ಮಲಾರ ಬುದ್ದಿತ್, “ಅಯ್ಯೋ ಉಯ್ಯೋ’ಂದ್ ಕಾಲ್ನ ಉದ್ದಿ ಕಳ್ಚಾನ ದಾರೂ ನೋಟ್ಲೆ. ಎಲ್ಲಾಡ ಕಣ್ಣೂ ಮೋರ್ಕುತ್ತಿರ ಮೇಲೆ.
ಮೋರ್ಕುತ್ತಿರ ಒಳ್ಲಿಂಜಿ ಪುಡಿ ಬಣ್ಣತ್ರ ಧೂಪಕಟ್ಟಿ ಬಾಡೆದುಂಬ ಪಾರಿ ಬುದ್ಧತ್, ಕುಳ್ಪ್ಚಿಟ್ಟ ಕುಂಞಿಕ್ ಪೊಯಿಪಕ ಗಮ ಬಪ್ಪನೆಕೆ ಇಡೀ ಮನೆ ಧೂಪಪೊಗೆರ ಗಮತ್ ಮುಳಿಪೋಚಿ. ಪಟ್ಟೆದಾರಂಡ ಪಾಂಬ್ ಕಣ್ಣ್ ಕೀರಿಕ್ಣ್ಣನ ಪುನಃ ಒಮ್ಮ ಚುಟ್ಟತ್.
ಅಕ್ಕಣೆಕ್ ಕಷ್ಟತ್ ಎದ್ದ್ ನಿಂದ ಅಣ್ಣುಕ್ಣ್ಣ, ನೆಟ್ಟಿತ್ ತಾಂಡ ಕಾಲ್ನ ತಾನೇ ಬಗ್ಗಿತ್ ನೋಟ್ಚಿ. ತೊಡೆರ ಕೀಲ್ಂಜಿ ಅಡಿಕೆತ್ತನೆ ಉದ್ದಕ್ ನೀಂಡ್ ಪೋಯಿತಿಂಜತ್ ಅವಂಡ ಕಾಲ್. ಎಚ್ಚಕ್ ಪೇಚಾಡ್ನಕಲೂ ಮೂಳೆನ ಮಡಕುವಕ್ ಕಯಿಂಜಿಲೆ. ಮರತ್ರ ಕಾಲ್ನ ಈಪನೆಕೆ ಈತಂಡ್ ನಾಲ್ ಮೊಟ್ಟ್ ನಡ್ಂದುರುವಂಜಿ, ನೊಂಬಲ ತಡ್ಪ ಕಯ್ಯತೆ ಮೊರ್ಟಂಡ್ ಅಳತ್ ಪೋಚಂವೊ.
ಅಣ್ಣುರ ಅವ್ವೋ “ಎಂತಾಚಿ ಮೋನೇ” ಂದ್ ಕೇಟಂಡ್ ಓಡಿ ಪೋಯಿತ್ ಅಣ್ಣುರ ಮೊಣ್ಣೆ ಕಾಲ್ನ ಉದ್ದಿ ನೋಟ್ಚಿ. ಬಲ್ಯೋರ್ ಪುತ್ತರಿ ಕಳ್ಂಜಿರ ತುಂಡ್ನ ತೊಟ್ಟ ಅನುಭವ ಆಪದು ಅವ್ವೊ ಬೊತ್ತಿ ಪೋಚಿ..
“ಅವಂಡ ಕಾಲ್ ಮೀಂದೆಕ್ಕಿಯಂಡಿತಿಕ್ಕು… ನೆರು ತುಂಡಿ ಪೋಯಿತಿಕ್ಕು…. ನೇಲೆಲ್ ಬೊಳ್ಚತ್ರ ಅಡಿಲ್ ಚೌಟಿಯಂಡ್ – ಕುತ್ತಿಯಂಡ್ ಪಾರಿ ಕಳ್ಚಕ ಕಾಲ್ ಪೊಳೆಯತಿಕ್ಕುವಾ…? ಅರೆಪಂವೊ ಅರೆಪ, ಕುಡಿಪಂವೊ ಬೇರ್ಚಿಡಂಡಾ…” ಇನ್ನನೆ ಕೂಡ್ನ ಜನ ತೋಂದ್ನನೆಕೆಲ್ಲ ಏಂಗುವಕ್ ಸುರು ಮಾಡ್ಚಿ.
ಅಣ್ಣುರ ಅವ್ವೊ ಅಂಜಿ ಕಾಲತಿಂಜಿ ಮೋಂವೊನ ಪಟ್ಟೆದಾರಂಡ ಪುಡ್ತತಿಂಜಿ ಬುಡ್ತುವಕ್ ಒದ್ದಾಡಿತ್ ಚೋತ್ ಪೋಯಿತಿಂಜತ್. ಇಕ್ಕ ಪಟ್ಟೆದಾರಂಡ ಮೂಡ್ಕ್ ತುಪ್ಪುವಕ್ ಕ್ಟ್ಟ್ನ ಒರ್ ಸಂದರ್ಭತ್ನ ಚಾಯಿಲ್ ಬಳಸಿಯಂಡತವ- ಈ ಚಿಟ್ಟಪ್ಪ ಬಾವಂಡ ಬಾಯಿಕ್ ಮಣ್ಣ್ಡ್ವಕ್; ಇವನ ಮಂಡೆ ಮೋಚುವಕ್, ಇವನಗುಂಡ್ ನಾಡ ಕುಂಞಿರ ಬದ್ಕ್ ಮುಡ್ಂಜೋಚಿ; ನಲ್ಲೋರ್ ತೋಟತ್ ಮೇಂಜರ್ (ಮ್ಯಾನೇಜರ್) ಆಪನೆಕಿಂಜ ನಾಡ ಮೋಂವೊನ ಕಾಕಿ ಕೂಟಿಯಂಡ್ ಮರಕಳ್ಳನಾಯಿತ್ ಮಾಡಿರ್ತ್ ಪಾಪಿ”- ಇಂಞೂ ಪಾಡಿಯಂಡೇ ಇಪ್ಪಯಿಂಜತೆನ್ನೋ: ಅಕ್ಕಣೆಕ್ ರೋಸ್ನ ಪಟ್ಟೆದಾರಂಡ ಕೈ ಅವಡ ಕೊರತ್ನ ಮುರ್ಕಿತಿಂಜತ್!
“ಬೋಂಡ ತಡಿಯಪ್ಪಾ… ಅಮ್ಮಂಡ ತೊಂಡೆ ಬುಟ್ಟ್ರ್” ಂದ್ ಎಣ್ಣುವಕ್ ಬಾಯಿ ತೊರ್ಂದ ಅಣ್ಣುಕ್ಣ್ಣ, ಪುನಃ ಒಮ್ಮ ಬೊತ್ತಿ ಪೋಚಿ. ಅವಂಡ ಬಲ್ತೆ ಕಾಲ್ರ ಕೂಟ್ಕ್ ಬಲ್ತ ಕೈಯ್ಯೂ, ಬಲ್ತೆ ಬರಿ ನಾವೂ ಮರ ಕೆಟ್ಟಿಪೋಯಿತಿಂಜತ್. ಬಾಯಿಂಜಿ “ದದ್ದ… ದ್ದ… ದ್ದ”ದೆಣ್ಣುವ ಒರ್ ಸ್ವರ ಮಾತ್ರ ಪೊರ್ಟತ್.
ಎಲ್ಲಾರು ಅಯ್ಯೋ… ಉಯ್ಯೋಂದ್ ಎಣ್ಣಿಯವಲ್ಲತೆ, ಚಿಟ್ಟಪ್ಪನ ಈತ್ ಚಾಡಿತ್ ಎದ್ಪ್ಟ್ಟವ ಧೈರ್ಯ ದಾರ್ಕೂ ಇಂಜಿಲೆ.
ಇಕ್ಕ ಮಾತ್ರ ದಾಡ ತಕ್ಕನೋ ಕೇಪ ಸ್ಥಿತಿಲ್ ಇಂಜಿಲೆ, ಚಿಮ್ಮ. ನರಿಕುಟ್ಟಿರನೆಕೆ ಪಾರಿ ಬುದ್ದಿತ್, ಪಟ್ಟೆದಾರಂಡ ದುಂಡ್ಕ್ ಒಂದ್ ಬುಟ್ಟತಂವೊ. ಚಾವ್ ಕೂಟ್ ನಲ್ಲಿ ಮಂಡೆತುಣಿ ಇಟ್ಟಿತ್, ನೆತ್ತಿಕ್ ಪೊನ್ನ್ ಪತ್ತ್ಚಿಟ್ಟಿತಿಂಜ ತಾಂಡ ಪ್ರೀತಿರ ಅಪ್ಪಂಡ ನೀಲಿಕೆಟ್ಟ್ನ ಮೂಡ್, ಉಯಿತ್ ಪೋಯಿತಿಂಜ ತೊಂಡೆ ಕಣ್ಣ್ರ ಎದಿಕೆ ನಿಂದನೆಕೆ ಆಚಿ.
ಪಟ್ಟೆದಾರಂಡ ದುಂಡ್ ದುಂಡ್ಕೇ ಒರ್ ಪೋಲೆ ಇಡ್ಚಿರುವಂಜಿ, ಈತಿತ್ ಕೊಡತ್ರ ಅಡಿಕ್ ಚಾಡ್ಚಂವೊ. ಅಕ್ಕಣೆಕ್ ಮನೆಕಾರ ಸಮಾರಾಳ್ ಚಿಮ್ಮನ ತಬ್ಬಿತ್ ಪುಡ್ ಚಂಡತ್.
‘ಬುಡಿ ನನ್ನಾ…! ಈ ಪಟ್ಟೆದಾರ ಇಂದ್ ಈ ನೇಲೆರ ಅಡಿಲ್ ನಾನ್ ಕೇಪನ್ನತ ಚೆನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಕ್ ಜವಾಬ್ ತರಂಡು. ಇಲ್ಲೇಂಗಿ ನಾಡ ಈ ದಂಡ್ ಕೈ ಚೋರೆಲ್ ನೆಲ್ಂದಿತ್ ತಂಪಾಕಂಡು.” ಎಲ್ಲಾರೂ ಪುಡ್ ಚಂಡಿಂಜನಕೇ ಮಿಂಞಕ್ ನುಗ್ಗ್ಚಿ, ಚಿಮ್ಮ.
ಇಂದ್ ಎಂತಾಚೇಂಗೊಂದ್ ಆಯಿತೇ ಆಪಾಂದ್ ಬೊತ್ತ್ನ ಪೆರಿಯಯಿಂಗ ಚಿಮ್ಮಂಡ ಸುತ್ತ ಒರ್ ಮನ್ಷ್ಯ ಚಂಙೋಲೆ ಮಾಡಿತ್ ನಿಂದತ್.
ಇಕ್ಕ ಚಿಮ್ಮಂಗ್ ಮೊಟ್ಟೆಡ್ಪ ಕಯ್ಯಾಂದ್ ಅರ್ಂಜ ಪಟ್ಟೆದಾರಂಗ್ ಚೆನ್ನ ಜಿಂವ ಬಂದನೆಕೆ ಆಯಿತ್ – ಏಯ್, ನಾಡ ಮೀದ ಕೈ ತೆಕ್ಕುವಿಯರೇ ನಾಯಿ ಮೋನೇ…” ಂದ್ ಕೇಟ್ರುವದಾ?
“ಏಯ್ ಚಿಟ್ಟಪ್ಪಯ್ಯಾ, ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಿಯಂಡ್ ಇಲ್ಲಿಂಜ ಪೊರ್ಮೆ ಕಡೆ, ಇಲ್ಲೇಂಗಿ ಈ ಮನ್ಷ್ಯ ಚಂಙೋಲೆ ಇಕ್ಕ ತುಂಡುವ. ಹ್…” ಚಿಮ್ಮನ ಪುಡ್ಚಿ ದಕ್ಕ್ಚಿಟ್ಟಂಡ್ ನಿಂದಿತಿಂಜ ಚಿಮ್ಮಂಡ ಬಲ್ಯಪ್ಪಂಡ ಮೋಂವೊ ರೇಗ್ಚಿ
“ವ… ವ…. ವೋ… ಅಂವೊ ಬಲ್ಯ ನರಿಕ್ ಪುಟ್ಟ್ನಂವೋ, ನಾನವನ ಒರ್ ಕೈ ನೋಟತಿಪ್ಪ್ಲೆ. ಅಪ್ಪನೂ ಇದೇ ಕಳಿಯನ್ನೇ ಕಳ್ಚಂಡಿಂಜಿಯೆ. ಥೂ…” ಂದ್ ತುಪ್ಪಿರುವಂಜಿ ಪಟ್ಟೆದಾರ ಪೊರ್ಟತ್.
‘ಇಲ್ಲೆ, ನೀನ್ ಪೋಪನೆಕೆ ಇಲ್ಲೆ. ನೀಡ ಜೀಪ್ಲ್ ಅಣ್ಣುನ ಆಸ್ಪತ್ರೆಕ್ ಎತ್ತ್ ಚಿಟ್ಟಿತ್, ಅವಂಗ್ ಎಚ್ಚಕ್ ಖರ್ಚಾಪ ಅದ್ನೆಲ್ಲ ನೋಟಿಯವದ್ ನೀಡ ಜವಾಬ್ದಾರಿ. ಇಲ್ಲಿ ಕೂಡ್ನ ಜನಡ ಎದಿಕೆ ನಂಗಕ್ ತಕ್ ತಂದಿತ್ ಮಿಂಞಕ್ ಮೊಟ್ಟ್ ಎಡ್”. ನಿಂದಲ್ಲಿಂಜೇ ಅರ್ಂದತ್, ಚಿಮ್ಮ.
ನೇರ್ ನೇರ್'” ಂದೆಣ್ಣಿತ್ ಎಲ್ಲಾರು ಚಿಮ್ಮಂಡ ತಕ್ಕ್ನ ಒತ್ತವಕ ಪಟ್ಟೆದಾರ ಬುಸುಕೂಟಿಯಂಡ್ ಅಣ್ಣುನ ಜೀಪ್ಲ್ ಇಡ್ಚಿಟ್ಟಂಡ್ ಕೀರಿ, ಅರುಣ, ವಾಸುನೋ ಕೂಟಿಯಂಡ್ ಜೀಪ್ ಬುಟ್ಟತ್.
ಪಟ್ಟೆದಾರ ಅತ್ತಟಿ ಪೋನ ಪಿಂಞ ಅಲ್ಲಿ ಇಂಜ ಮನೆಕಾರಳ ಸಮಾಧಾನತ್ ಕೇಟತ್ ಚಿಮ್ಮ – ನಂಗಡ ಪಟ್ಟೆದಾರಂಡ ನಡತೆ ನಿಂಗಕ್ ಸೆರಿ ಕಂಡಂಡುಂಡಾ? ನಂಗಡ ಒಕ್ಕ ಈ ತರ ಆಪಕ್ ದಾರ್ ಕಾರಣ? ಕಾಲಕ್ ಒಮ್ಮ ಕಾರೋಣಂಗ್ ಕೊಡ್ಕತ ಒಕ್ಕ, ಕಾಲಕ್ ಬರ್ ಮಾಸಭೆ ಕಾಕತ ಒಕ್ಕ, ತಾಮನೆ ಮೂಡಿಯಡ ಕೈಲ್ ಚತ್ತಯಿಂಗಕ್ ಕಾಲಕ್ ಒರ್ ಎಡೆ ಇಡ್ಚಿಡತ ಒಕ್ಕ, ಮರಣನಿಧಿ, ದವಸಭಂಡಾರ, ವಿದ್ಯಾನಿಧಿ, ಒಕ್ಕಫಂಡಂದ್ ಒರ್ ಕಅಸ್ ಬೆಚ್ಚವತ ಒಕ್ಕ……
ಬಾಕಿ ಮಿಂಞಕ್…