ಕೈಂಜ ವಾರತಿಂಜ…
“ಆಳೆರೇ…. ನೀನೆನ್ನತೋರ್ ಪುಕ್ಕಲ! ಬೆತ್ತಲೆ ನಿಂದವಂಡ ಬೆಂಬರತ್ ನಿಂದನಕೆ, ಎಕ್ಕಾಲು ಬಯ್ಯ ಬಯ್ಯಲೇ ಮುಳ್ಂಜಿ ಕಳಿಪಿಯ.”
ಅಣ್ಣು ತೆಳಚಂಡ್ ಅಳ್‌ತತ್.
ಚಿಟ್ಟಪ್ಪ ಅವನ ನೋಟಿಯಂಡ್ ಗ್ಯಾನ ಮಾಡ್‌ಚಿ. ನಲ್ಲ ನಂಬಿಕೆರ ಕಣ್ಣ. ಎಣ್ಣ್‌ನನೆಕೆ ಕೇಟಂಡ್ ಬುದ್ದಿತಿಪ್ಪ, ಒರ್ ದಿನ ತಿರ್‌ಗಿ ಬುದ್ಧವನಲ್ಲ. ಆಚೇಂಗಿ ಸೂ… ಮೋಂವೊಂಗ್ ಒರ್ ದಿನ ಕಳ್ಳ್ ಬೂಕ್‌ಲೇಂಗಿ, ಕಂಜಿ ಬೂಕತ ಪಂದಿರನೆಕೆ ಕಳ್‌ಚಿರುವ. ಚಿಟ್ಟಪ್ಪಂಡ ಕಿರಿಲ್ ತೆಳಿ ಮಿನ್ನ್‌ಚಿ.
“ತಡಿಯಪ್ಪಾ, ಆ ಕೀರಿ ಕ್‌ಣ್ಣನ ಬಲ್ಂಙನೆ ನಂಬುವ ಕಯ್ಯುಲೆ. “ಆತ್ತ್ ಮರಿವಕ ಕಟ್ಟ್, ಇತ್ತ್ ಮರಿವಕ ಕಡಿಕೆ” ಎಣ್ಣುವ ಜಾತಿಕಾರ.”
“ಅವಂಡ ಸಂತಾನಕ್ ಕಾನೀರ್ ಬೂವಕ್, ಅವನುಂಡ್ ನಾಕೆನ್ನಾಂಡಿಯೆ ಎಣ್ಣ್? ಮುರಿಪಕ್… ತರಿಪಕ್… ಪೋರುವಕ್‌ಂದ್ ಒರ್ ಕೈಯ್ಯಾಳ್‌ರನಕೆ ಇಪ್ಪ ಅಚ್ಚಿಕೆ. ಅಂಗೇ ನೋಟ್ ಅಯಿಂಗ ದಾಡ ಕೂಡೆಯೂ ನಾನ್ ಒರ್ ಗುಟ್ಟ್ ಬುಟ್ಟ್ ಕೊಡ್‌ಕತ. ಅದಿರಡ್, ನಂಗಡ ಲೋಡ್ ಲಾರಿ ಕೇರಳಕ್ ಪೋಯಿತ್ ಇಂದೆಕ್ 5 ದಿನ ಆಯಿಲೆರಾ?”
‘ಆಚಿ ತಡಿಯಪ್ಪ!”
‘ಲಾರಿರ ಕೂಡೆ ಪೋನ ಕ್‌ಣ್ಣಂಗ ಕೇರಳ ಸಮುದ್ರತ್‌ರ ಮಣಪಟ್ಟಿಲ್ ಕಳಿಕ್ ಇಳ್ಂಜಿತಿಕ್ಕು ಸೂ… ಮಕ್ಕ. ಅಯಿಂಗಳೆಲ್ಲ ನಂಬಿಯವಂಡು…” ಸಿಗರೇಟ್ ಬಾಯಿಲ್ ಬೆಚ್ಚತ್, ಚಿಟ್ಟಪ್ಪ,
“ಇಂದ್ ಅಯಿಂಗ ಬಂದಿತೇ ಬಪ್ಪ ತಡಿಯಪ್ಪ, ನಾಳೆ ದಂಡನೆ ಲೋಡ್‌ನ ಕಡ್‌ತಿರಂಡೂಂದೆಣ್ಣಿತ್ ಚೆಕ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಕಾರಡ ಕೈ ಕಾಚಿತ್ ಆಯಿತಲ್ಲಾ?”
“ಹ್ಂ ಇತ್ತುಳ್ಳವಂಡ ಕಷ್ಟ ನಷ್ಟ ಎಲ್ಲ ಅಯಿಂಗಕ್ ಎನ್ನನೆ ಗೊತ್ತಾಪ. ಪೋಚೇಂಗಿ ಪೋನಲ್ಲಿಯೆ. ಎನ್ನಂಗ್… ನಡು ಬಗ್ಗ್‌ಚಿಡತೆ, ಮೂಕ್‌ಮುಟ್ಟ ತೀನಿ ಕುಡಿ ಕ್‌ಟ್ಟುವಲ್ಲ ! ಈ ಐನ್‌ಮನೆಕ್ ಪೋನ ನಾಲಾಯಿಕ್‌ನಂತೂ ನರಿ ಪುಡ್‌ಚಿರ್‌ತ್ ಕಾಂಬ…” ಚಿಟ್ಟಪ್ಪ ಗೊಣ ಗೊಣಂದ್ ಗೊಣಂಗಿಯಂಡ್ ಎದ್ದತ್,
ಪಟ್ಟೆದಾರಂಡ ಮನೆಂಜಿ ಪೊರ್‌ಟ ಕೀರಿ ಬೊತ್ತಿಯಂಡ್, ಬೊತ್ತಿಯಂಡ್ ಐನ್‌ಮನೆಕ್ ಎತ್ತ್‌ಚಿ.
ಪಟ್ಟೆದಾರ ಎಣ್ಣ್‌ನ ಪಣಿನ ಕೆಯ್ಯಂಡು. ಕೆಯ್ಯತಯಿಂಗಕ್ ಕೊಡ್ಪ ಶಿಕ್ಷೆನ ನೆನತಿಯಂಡ್ ಅವಂಡ ಮೇಲ್ ಪುಳಿಕೆಟ್ಟ್‌ಚಿ.
ಆಚೇಂಗಿ ಅಯ್ಯ ಕೊಡ್ಪ “ಮೇಚಿ’ರ ಚೋದ್ ಅವಂಗ್ ಎಂತ ಮಲೆ ಮರಿಪ ಪಣಿ ಆಚೇಂಗಿಯೂ ಕೆಜ್ಜಿತ್ ತೀಪಂತ ಪುರ್‌ಡ್ ಕೊಡ್‌ಪಯಿಂಜತ್.
ಕೀರಿಕ್‌ಣ್ಣ ಕಂತರೆ ಕಟ್ಟೆರ ಬೆಂಬರತ್ ನಿಂದದ್ ಕಂಡಕಲೂ ಕಾಂಗತನೆಕೆ ತಾನ್ ಕೆತ್ತಿಯಂಡ್ ಬಂದ ಬಲ್ಯ ಬಲ್ಯ ದಂಡ್ ಮರತ್‌ರ ಕವಟೆನ ಬರೆಕ್ ಕುತ್ತಿತ್ ಐನ್‌ಮನೆಕ್ ಊಂದ ಕೊಡತತ್, ಚಿಮ್ಮ.
“ಅಣ್ಣಯ್ಯಾ… ಅಣ್ಣಯ್ಯಾ…” ಕೀರಿಕ್‌ಣ್ಣ ಕೀರಿರನ್ನತ ಸ್ವರತ್ 2 ಕುರಿ ಕಾಕ್‌ಚಿ.
“ಬಾರಾ ಇಲ್ಲಿಕ್. ಅಲ್ಲಿ ಎನ್ನಂಗ್ ಒಳ್‌ಚಿ ನೋಟಿಯಂಡುಳ್ಳೋ….?”
‘ಹಿ ಹೀ… ನೀಡ ಕಣ್ಣೂ ಪರೋಲೆ. ನೀನ್ ನನ್ನ ಕಂಡಿತುಳ್ಳಿಯಾ?” ಕೇಟತ್ ಕೀರಿ.
“ನಾಕ್ ಬೆನ್ನ್‌ಲೂ ಕಣ್ಣ್ ಉಂಡ್. ಕೀರಿ, ಪಾಂಬು, ಎಲಿ, ಪುಳು ಎಲ್ಲ ಎಲ್ಲಿ ಇಂಜಕಲೂ ನಾಕ್ ಕಂಡ್‌ರುವ.”
“ಅಣ್ಣಯ್ಯಾ… ಆ ಪಾಳಾನ ಪಟ್ಟೆದಾರಯ್ಯಂಡ ತಕ್ಕ್ ಕೇಟಿತ್ ಐನ್‌ಮನೆನ ಪೊಳಿಪನ್ನತ ಪಣಿ ಕೆಜ್ಜಿಟ. ಮಾಫ್ ಮಾಡಣ್ಣಯ್ಯಾ…!”
”ಅಂವೊ ತೀಟ ತಿನ್ನ್ ಎಣ್ಣುವ, ನೀನ್ ತಿಂಬಿಯರಾ? ನೀನ್ ಚೆರಿಯ ಕ್‌ಣ್ಣನೊಂದೂ ಅಲ್ಲಲ್ಲಾ…?”
“ನೀನ್ ಪೊರ್‌ಮೆ ಇಂಜಂವೊ, ನೀಕ್ ಪಟ್ಟೆದಾರಯ್ಯಂಡ ನರಿಬುದ್ದಿ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲೆ…”
“ನೀಕ್ ಗೊತ್ತುಂಡಾ…?” ಕೇಟತ್, ಚಿಮ್ಮ.
“ಹ್ಂ! ನಾಕ್ ಗೊತ್ತುಂಡಾಂದ್? ಅವಂಡ ಎಂತ ನಾಕ್ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲೇಂದ್ ಕೇಳ್” ರೇಗುವನೆಕೆ ಸವಾಲ್‌‌ಟ್ಟತ್, ಕೀರಿಕ್‌ಣ್ಣ.
“ವೆರಿಗುಡ್… ನೀಕ್ ಅವಂಡ ಎಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತುಂಡಲ್ಲಾ…, ಅದ್ಂಗ್ ಒಂದ್ ಮಾಡ್.” ಏಂಗಿ ಪರ್‌ಂದತ್, ಚಿಮ್ಮ.
“ಎಂತ ಮಾಡಂಡು ಎಣ್ಣ್?”
“ಅವಂಡ ಸಂಗ ಬುಟ್ಟ್‌ರ್” ತೆಳ್‌ಚತ್, ಚಿಮ್ಮ.
”ಅದೆನ್ನನೆ ಸಾಧ್ಯ ಅಣ್ಣಯ್ಯಾ? ನಾಡ ಮನೆರ ಕಷ್ಟ ನೀಕ್ ಗೊತ್ತುಂಡಲ್ಲ. ಪಪ್ಪ ಕುಡ್‌ಚಿತ್ ಎಲ್ಲಾನ ಪಾಳ್ ಮಾಡಿತ್ ಬೆಚ್ಚಿರ್‌ತ್. ಇಕ್ಕ ನಾಡ ಮನೆ ಖರ್ಚ್‌ಕ್ ಚಿಟ್ಟಪ್ಪಯ್ಯನೇ 100-200 ಇನ್ನನೆ ತಂದಂಡುಂಡ್! ನಾಡ ಪೊಟ್ಟೆ -ಪಾಡ್ ಅಯ್ಯಂಡ ಮನೆಲೇ ಕಯಿಂಜಂಡ್ ಪೋಪ.”
“ಅಂವೊ ಚಾಡಿ ತಪ್ಪ ಕಾಸ್‌ಕ್ ಅವಂಗ್ ನೀನ್ ಮಾಡಿ ಕೊಡ್ಪ ಉಪಕಾರ ಎಂತರಾ? ಈ ಐನ್‌ಮನೆನ ಪೊಳ್‌ಚಿತ್ ಮರ – ಮುಟ್ಟ್‌ನ ಅವಂಡ ಮನೆಕ್ ಸಾಗ್‌ಚಿಡುವದಾ?”
“ಅದೊಂದೇ ಅಲ್ಲಣ್ಣಯ್ಯಾ… ಕಾಫಿರ ಸಮಯತ್ ಪಕ್ಕಲ್ ತೋಟತ್ಂಜಿ ಕಾಫಿ ರೆಕ್ಕೆನ ಕೆತ್ತಿತ್ ಚೀಲ ದುಂಬ್‌ಚಿಟ್ಟಂಡ್ ಬಪ್ಪೊ, ಬೈಟ್ ಚಾಂದ್ ಮರ ಕೆತ್ತುವೊ, ದೇವ ಕಾಡ್‌ಲ್ ಉರ್‌ಟ್‌ನ ಮರತ್‌ನ ಈರಿತ್ ತುಂಡ್ ಮಾಡಿತ್ ಲಾರಿಕ್ ಪತ್ತ್‌ಚಿಡುವೊ…”
“ಮುಚ್ಚರೇ ಬಾಯಿ” ಕೀರಿರ ತಕ್ಕ್ ಕೇಟಿತ್ ಬಾಯಿ ಬಡ್‌ಚಿರ್‌ತ್, ಚಿಮ್ಮ,
ಕೀರಿ ಬೊರ್‌ತಂಡ್ ನಿಂದತ್.
ಚಿಮ್ಮ ಅವಂಡ ಮಂಡನ ತೀಟಿಯಂಡ್ ಎಣ್ಣ್‌ಚಿ – “ನೋಟ್‌‌ರೆ ಕೀರಿ, ನಂಗ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟಿತ್ ನೈಚಿತ್ ಮಾಡ್‌ನ ಸಂಪಾದನೆ ಮಾತ್ರ ನಂಗಕ್ ದಕ್ಕುವ. ಈ ತರತ್‌ರ ಕೀಳ್ ಸಂಪಾದನೆ ಉಂಡಲ್ಲಾ, ಅದ್ ಕಡೇಂಗೆತ್ತನೆ ಇಪ್ಪ್‌ಲೆ. ಎಕ್ಕಾಚೇಂಗಿ ಒಮ್ಮ ಕಕ್ಕಿ ಪೋಪ.”
“ಅಣ್ಣಯ್ಯಾ, ಕೈಲ್ ಕಾಸ್ ಇಲ್ಲತೆ ಪೋಚೇಂಗಿ ಈ ನಾಡ್ಲ್ ನಾಳ್ ಕೈಪ ಕಷ್ಟ ನೀಕ್ ಗೊತ್ತಾಪ್‌ಲೆ. ನಂಗ ಮನೆಲ್ ಪೆರ್ತ್ ಕಷ್ಟತ್ ಉಂಡ್. ಅಕ್ಕಂಗ್ ಮಾಲ್ ಮಾಡ್‌ಚಿಟ್ಟಿತ್ ಮಂಗಲ ಕೈಪಕ್ ದುಡ್ಡ್ ಇಲ್ಲತಾಂಗ್ 30 ಬಯತ್‌ರ ನಾಡಕ್ಕ ಇಂಞೂ ಮಂಗಲ ಆಕತೆ ಉಂಡ್ ಗೊತ್ತುಂಡಾ” ಕೈಲ್ ಕಣ್ಣ್ – ಮೂಕ್‌ನ ತೀಟಿಯಂಡ್ ದುಃಖ ತಡ್‌‌ತತ್, ಕೀರಿ.
ಚಿಮ್ಮಂಗ್ ಅವಂಡ ಮೀದ ಕನಿಕರ ಆಚಿ. ಅಂವೊ ಕೀರಿ ಕ್‌ಣ್ಣನ ಪಕ್ಕ ಕಾಕಿತ್ ಒರ್ ಪ್ಲೇನ್ ಎಣ್ಣ್‌ಚಿ. “ನೋಟ್‌ರಾ ಕೀರಿ, ನೀಡ ಅಕ್ಕಂಡ ಮಂಗಲಕ್ ನಾನ್ ದುಡ್ಡ್ ತಪ್ಪಿ. ಆಚೇಂಗಿ ಒಂದ್, ನೀನ್ ನಾಡ ಕೂಡೆ ಈ ಐನ್‌ಮನೆನ ಚಾಯಿ ಕೂಟುವಕ್ ಕೈ ತೆಕ್ಕಿತ್ ನಿಕ್ಕಂಡು…
ಬಾಕಿ ಮಿಂಞಕ್…
